Jan Haring.nl - De wereld om met een Jan Haring - Joost Jager & Ilse Wintermans

Laatste keer

» exacte locatie Daar zijn we dan weer voor de allerlaatste keer. Verhaaltje nummer 305. Vandaag zijn we precies twee maanden terug in Nederland, maar ons leven op de boot lijkt al veel langer geleden. We zijn vooral erg druk geweest met het op poten zetten van een normaal leven zoals iedereen. We wisten niet hoe lang dat zou gaan duren, maar gelukkig viel dat allemaal behoorlijk mee. Ik had al vrij snel een baan gevonden bij MeteoConsult waar ik mag werken aan de ontwikkeling van software om optimale routes voor vrachtschepen te berekenen. Een leuk onderwerp voor mij dus. Ilse valt zo nu en dan een dagje in voor de klas en is druk met Siebe en zwanger zijn. In eerste instantie woonden we bij mijn ouders in huis, maar sinds afgelopen weekend wonen we weer op onszelf. De hoeveelheid ruimte in een huis is geweldig en Siebe kan heerlijk spelen. Wat dat betreft had het bootavontuur voor ons wel lang genoeg geduurd. Maar de stroom van energie die zo'n huis opslurpt blijft verbazen. Met alle apparatuur en lampen verbruik je in een dag aan elektriciteit waar we op de boot twee hele weken mee deden! Wat ik wel wennen vind is dat het anker behoorlijk vast ligt. Werk waar je dag in dag uit heen gaat en een huis dat nooit van plaats gaat veranderen. Maar dat is als we binnenkort een compleet gezin zijn helemaal niet zo verkeerd. Het is niet erg dat het niveau van avontuur wat lager komt te liggen, want er valt nog genoeg na te genieten van de laatste vier jaar. Wij allebei denken dagelijks terug aan allerlei geweldige situaties die we hebben meegemaakt en worden daar helemaal vrolijk van. Het was af en toe echt onwerkelijk mooi. Niet dat het altijd makkelijk was. Vooral de tweede helft met Siebe erbij heeft heel wat gepieker opgeleverd en ik weet ook niet of ik deze manier van zeilen met kleine kinderen echt aan anderen zou willen aanbevelen. Maar als je dan weer eens ergens aanmeert en de zon opnieuw heerlijk schijnt, dan geeft dat zoveel voldoening dat het het toch weer waard was. Makkelijker is niet altijd leuker. De komende tijd denk ik dat we rustig voortkabbelen. In februari wordt ons tweede kindje geboren en als men het goed heeft gezien dan wordt het een meisje. We hoeven ons dus zeker niet te vervelen. Maar waar ik wel heel benieuwd naar ben is hoe de situatie is over een jaar of vijf. Zouden we nog steeds aan het voortkabbelen zijn in een nieuwbouwwijk? Of zou een volgend uitdagend project op waarschijnlijk een heel ander gebied vorm aan het krijgen zijn? Tot slot willen we jullie lezers bedanken voor alle reakties die we onderweg hebben ontvangen. Het was voor ons erg leuk om te horen dat onze verhaaltjes gelezen werden en het leek door zo'n berichtje ook alsof we even iets minder ver van huis waren. Dan ben ik nu bijna aangekomen bij de laatste zin van het laatste verhaaltje. In de laatste zin ga ik zetten wat wij denken dat uiteindelijk het meest leerzame van deze reis zal blijken voor de rest van ons leven. Mooie landen, mooie mensen, het is allemaal fantastisch, maar wat steek je er nou echt van op...? Wie niet waagt, die niet wint.

10 reacties Joost en llse, 7/10/2010, 20:41