|
|
Tussenstop
» exacte locatie
Het plan was om naar San Blas te gaan, een tocht van ongeveer 2 etmalen. Maar er was nauwelijks wind voorspeld. Omdat we ook wel een beetje klaar waren met Cartagena hebben we besloten een tussenstop op de Rosarios eilanden te maken. Een middagje varen. Maar de bestemming viel een beetje tegen. Wel konden we weer heerlijk zwemmen in mooi schoon water, maar overdreven mooi was het er niet. De waterkant was volgebouwd met luxe vakantiehuizen van waarschijnlijk rijke Colombianen. Alleen het ongezellige
was dat er niemand woonde. Misschien omdat het een gewone doordeweekse dag was. De enige mensen waren wat bediendes die troep aan het opruimen waren en een paar arme vissertjes. En overigens is die windstilte die we afwachtten nooit gekomen. Het waaide eigenlijk continu, dus we hadden misschien net zo goed door kunnen varen. We hebben maar weer een paar klusjes gedaan zoals de mosselen uit de waterslang van de wc weggestoken en een touwladdertje in de mast gemaakt om de riffen goed te kunnen zien.
We hebben ook nog ontdekt dat er een klein krabbetje bij onze gasflessen woont dat af en toe naar buiten komt via het luchtpijpje. 's Middags zijn we vertrokken en we zijn nu, de volgende middag, halverwege de San Blas eilanden. Net genoeg wind om te zeilen en heel warm. We hebben even op de voorpunt gezeten in de schaduw van het zeil met onze voeten in het water en dat was wel lekker.
|
|
|
Cartagena
» exacte locatie
We zijn nu ongeveer anderhalve week in Cartagena en hebben al heel wat van de stad gezien. We zijn een paar keer samen wat wezen drinken in het oude centrum van de stad, maar ik heb ook wat ochtenden alleen kris kras door de stad gerend op zoek naar onderdelen voor van alles. De eerste keer had ik alleen een klein boekje van de havenmeester met daarin wat adressen van nuttige winkels. Buitenboordmotoren, electronica, doe het zelf, etc. En een Spaans woordenboek. Ik stap de poort van de haven uit
en ja, wat dan? Die adressen zijn niet te vinden zonder kaart, dus ben ik eerst daar naar op zoek gegaan. Al snel werd duidelijk dat er maar een taal is en dat is Spaans. Als je vraagt of men Engels spreekt, dan word je eigenlijk gewoon uitgelachen. Jongeren die in een winkel werken beginnen een beetje naar elkaar te giechelen en ouderen zeggen gewoon "no". In het woordenboek heb ik toen het eerste toverwoord opgezocht en dat was "plano de la cuidad", stadsplattegrond. In Nederland koop je dat gewoon
bij iedere boekhandel of tankstation, maar hier is dat dus echt niet te krijgen. Elke keer kwam er weer een uitleg in het Spaans waar het dan wel te krijgen was waarvan ik met het woordenboek dan ongeveer de helft begreep. Nee, het voelde niet aan alsof ik lekker bezig was. Drie uur later had ik eindelijk een plattegrond. Gekocht op een marktje voor tweedehands boeken. Veel meer heb ik die dag niet meer gedaan, want het is hier soms gruwelijk heet tussen 11 en 15 uur. Maar de volgende dag kon het
inkopen echt beginnen. En wat dat betreft is het toch wel een stad voor mij. In Nederlandse steden heb je nul of een electronica-onderdelenwinkel. Hier is er gewoon een hele straat van vol! Overal transistortjes, LEDjes, kabels, schakelaars en meer. Het is duidelijk dat alles wat kapot gaat absoluut nog niet wordt weggegooid. Na een tijdje kwam ik in een soort matrix-vormig winkelcentrum bestaande uit een paar honderd winkeltjes van 2 bij 2 meter. Alle winkeltjes waren even groot. Dat was op zich
al een interessante formule. Ergens in die matrix zat een heel groepje PC zaken en daar heb ik het gezien. Jawel, men is daar serieus aan het solderen aan moederborden. In Nederland is het gewoon, plop nieuw moederbord erin. Wat bovendien ook leuk is aan die electronicawinkels is dat alles absurd goedkoop is. Trouwens, niet alleen de electronica is goedkoop. Op straat koop je van een kerel met een dienblad om zijn nek met koffiekannen voor 6 eurocent een kopje koffie. Het dagmenu kost 3 euro. Taxi's
zijn rond de anderhalve euro. En als dat te duur is is er ook nog een hele set alternatieve vervoersmiddelen: achterop de brommer, in een fietskar, met de bus, met de bus met airco (6 eurocent duurder) of met de minibus. Het busvervoer is hier ook helemaal prive. Dat maakt het allemaal nog gevarieerder. Er is maar een model bus, maar iedereen heeft hem wel zelf geschilderd. De bestemming staat dan bijvoorbeeld in een dracula-achtig lettertype over het hele bovenste deel van de voorruit. Binnenin
hangen vage gordijntjes met pluimpjes en standaard wordt snoeiharde muziek gedraaid. Als je door de stad loopt zie je ook overal verkopers bezig met hun handeltjes. Maar ze spreken je niet vaak aan zoals bijvoorbeeld in Marokko waar je echt helemaal moe wordt van al je nieuwe friends. Wat nog wel eens gebeurd is dat er een mannetje langsloopt die zegt "psstt, cambio?". Dat betekent dollars naar pesos wisselen. Er wordt meteen een aantrekkelijke koers genoemd, maar uit verhalen blijkt dat dat dan
toch weer eindigt in vreemde wisseltrucen en andere oplichterij. Ook ben ik nog met een buitenboordmotoronderdeel langs een rij brommershopjes gelopen. Shop is daarbij wel een groot woord. Het zijn meer twee muren met een golfplaat erover waaronder dan motorblokken tot het kleinste onderdeel uit elkaar liggen. En hop, voor je het weet wordt je van de een naar de ander gesleept. Eentje zit een beetje aan het onderdeel te trekken, de volgende zet er maar gelijk 220 volt op via alle combinaties van
draden en zo gaat dat maar door. Alles begeleid door continu gepraat in het Spaans tegen elkaar en tegen mij die er weinig van begrijpt. Uiteindelijk helaas geen nieuw onderdeel kunnen vinden. Ik kan nog veel meer verhalen intypen over deze stad, maar ik denk dat nu wel duidelijk is dat we hier heel wat nieuws hebben gezien. En het is ook de manier om Spaans te leren. Elke keer het woordenboek erbij op zoek naar het woord dat de hele situatie gaat verhelderen. Zo'n woord weten of vinden wordt zo
direkt beloond. Maar na al deze aktie is het wel weer tijd geworden voor lekker wat zwemmen, want dat wil je in het water waar we nu op liggen echt niet. Morgen vertrekken we naar de San Blas-eilanden van Panama.
|
|
|
De klok een uurtje terug
» exacte locatie
Woensdagnacht hebben we echt liggen dobberen. Tijdens mijn nachtwacht heb ik in vier uur tijd het gepresteerd om twee mijl in de goede richting af te leggen. Met Hans Teeuwen op de mp3-speler heb ik me er maar bij neergelegd. Gelukkig waren de golven ook laag geworden. Joost en ik vonden het wel knap van onszelf dat we de motor niet hebben gestart en dit een keer meegemaakt te hebben. Donderdagmorgen stak er voorzichtig weer wat wind op en die werd steeds harder zodat we 's avonds het tweede rif
weer nodig hadden. Heerlijk kunnen zeilen. Het zicht werd ook steeds beter en langzaam onthulde Colombia zich aan ons. Contouren van bergen en op een gegeven moment contouren van hoge flats met daartussen een paar mooie koepeltjes van de oude stad... We naderden Cartagena! Vantevoren maak je toch een beetje een voorstelling van hoe het er uit al zien maar moderne hoge gebouwen had ik toch zeker niet verwacht. Via de Boca Grande, afgeschermd met een dam onder water met op een beboeide plek een doorgang,
liepen we Cartagena zelf aan. Heerlijk om na vier dagen op zee weer aan te komen. De klok hebben we in tegenstelling tot in Nederland (zomertijd, uurtje vooruit) een uurtje terug gezet, we zijn weer in een nieuwe tijdzone beland. Dingo ligt er ook dus dat is weer gezellig. Bijgekletst onder het genot van een BBQ. Het vlees is hier supergoedkoop, biefstuk voor vier euro per kilo. Ze hebben hier ook heerlijke passievruchten, jummie! We voelen ons ook erg rijk met briefjes van 50.000 pesos (3000 pesos
is 1 euro). Joost is vandaag weer de hele dag aan het klussen geweest aan het motortje van de bijboot. Zelfs gisteren vlak na aankomst kon hij het niet laten. Voor de test had hij het staartstuk (waar de schroef aan zit) even snel met een boutje vastgezet (ipv met 2). Het motortje liep best aardig maar maakte een gek geluid. Motortje omhoog.... was het staartstuk eraf gevallen! Oeps... Gelukkig weer opgesnorkeld. Vanmiddag voor 7000 pesos warm gegeten bij de haven, daar kook je zelf haast niet voor.
|
|
|
|
|
|
|
