|
Landrot
» exacte locatie
Heel kort samengevat duurde de reis 13 dagen en hij was 1500 mijl
lang. En waarom "landrot"? Omdat ik, Erik dus, dit schrijf. Ik heb mee
dat ik houd van de zee. We hebben onderweg vele weer- en windtypes
ervaren, van heel kalm tot heel erg ruig. Dat heel erg ruige was wel
een tikkie angstig, Joost schreef daar al iets over, het was bepaald
niet leuk, het hele erge ervan duurde ongeveer 10 minuten, daarna werd
het beter beheersbaar, mede door de kleine lapjes zeil die nog in
gebruik waren. We waren alle drie blij dat we geen schade en
dergelijke hebben overgehouden van dat gedoe. Joost omschreef de
chaotische golvencombinatie als een "soepketel".
We hebben ook best behoorlijk krachtige wind gehad met een prachtige
blauwe lucht en daarbij grote oceaangolven, waarbij de boot zo af en
toe een paar meter opzij werd gezet. Bij een wat aandewindse koers
vaart de boot behoorlijk schuin, de boeg snijdt dan zo door de golven
dat er mooie schuimmassa's ontstaan.
Eigenlijk kan ik wel melden dat ik ben ingeslingerd en daarmee
ingewijd in het zeezeilen. Ik heb vele weertypes meegemaakt en er is
gebleken dat ik geen aanleg heb voor zeeziekte, mooi meegenomen!
Vlakbij Sri Lanka kwam een plaatselijk klein vissersbootje in onze
buurt, speciaal om de boot, of ons, van dichtbij te zien. Een heel
mooi vissersbootje, ik zag voor het eerst van mijn leven een prauw,
een leuk snel bootje met eenstuk of 4 goed gehumeurde vissers aan
boord.. Toen we net de zuidpunt van India aan het ronden waren was het
wel even anders. De Indiase vissers met hun weer totaal andere bootjes
waren op zijn zachts gezegd zeer opdringerig, die eerste boot heeft
Joost weggekregen door ze een pakje sigaretten aan te bieden, na enig
aandringen zijn ze vertrokken. We waren nog niet van de Indiase
vissers af, er volgden nog 3 van die bootjes. Een van die bootjes zat
zogenaamd zonder benzine en iedereen had ook honger en dorst, dat was
allemaal gespeeld bleek later, toen we niet ingingen op dit soort
lichaamstaal. Hun motor sloeg af en wij zeilden door, we hielden ze in
de gaten. Toen we zo'n 200 meter verder waren ging de motor weer aan
en ze kwamen ons achterna. Ze wilden toch brandstof, wij hebben
plastic vaten met brandstof aan dek staan. We konden hun niet goed aan
het verstand peuteren dat er diesel in zit en geen benzine,
taalprobleem dus. Daarna sloeg hun motor weer af, misschien was het
deze keer echt op, want ze bleven liggen zolang wij dat konden
controleren. Er kwam nog wel een ander vissersbootje hun kant op, maar
die voer ze straalvoorbij, van je collega's moet je het maar hebben.
Vrijdagavond laat, ongeveer 22u waren we dan in de haven van Cochin,
het was wat onwerkelijk om de haven in het duister te naderen, via de
groenlichtboeien. We kregen onmiddellijk bezoek van de
havenautoriteiten, dat nam zomaar zowat een uur in beslag, er moesten
"tig" formulieren worden ingevuld. Het is wel apart om zo midden in
een haven te liggen, het aardige is wel dat je bootjes kunt kijken.
Deze 13 dagen zijn zonder onderlinge spanningen verlopen, ik ben
tenslotte de "vreemde" eend in de bijt, kwak, kwak, kwak. Maar niet
onbelangrijk is, dat Siebe me wel aardig vindt, ondanks dat ik sommige
akties van hem weleens duidelijk afkeur.
Nu snuiven we aan de Indiase cultuur, daar hebben we gisteren al een
geslaagd begin mee gemaakt.
|
Erik, 24/1/2010, 09:27
|
Comments
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).
Ha die Erik!
Wat leuk om een verslag van jou te lezen op janharing.nl! Geweldig dat je ook een stuk van de wereldreis van Ilse, Joost en Siebe mee kan reizen. De verslagen volg ik geboeid, op mijn werk tussen de bedrijven door, helaas komt het niet er vaak van om een reactie te schrijven, maar nu komt het er eindelijk eens van!
Ik wens jullie vieren een mooi verblijf in India en een behouden vaart.
Linda de Werk, 25/1/2010, 16:28
|
|
|
|