» exacte locatie
Afgelopen zaterdag vertrok ik dan met een enorme backpack vol real
good Dutch stuff (nee, geen ingeslikte bolletjes, maar lekker veilig:
schenkstroop, drop en Jip en Janneke- rompertjes) richting Nieuw-
Zeeland. Na een paar uur door hectisch Hong- Kong te hebben gelopen
zat ik opnieuw - met mijn benen in m'n nek- in het vliegtuig. Na weer
12 uur vliegen landde ik in Auckland. Zoals jullie misschien wel weten
gaat er regelmatig iets mis met mij op het vliegveld=85 (Ja, ik ben idd
dat meisje uit die wilde verhalen die zonder paspoort van Kaapstad
naar Amsterdam is afgereisd). Maar goed, ook dit keer kwam mijn toch
ietwat chaotische aard weer even boven drijven.. In het vliegtuig werd
al een aantal keer aangekondigd dmv van filmpjes dat het ABSOLUUT
verboden is om "bio-organic material" Nieuw- Zeeland in te voeren.
Volgens de kiwi's is dit erger dan XTC. Ze zijn als de dood voor enge
insecticiden, vieze wormpjes in appels, bananen e.d. op dit eiland.
Logisch, want dit prachtige eiland moet blijven zoals het is. Eenmaal
op het vliegveld werd het nog eens een aantal keer omgeroepen en ook
dmv van borden werd aangeven: "Fine 500.000 dollar", mochten ze een
complete ananas in je tas vinden. Daarnaast moest ik nog een complete
vragenlijst invullen. Eenmaal bij de douane bleek dat ik =E9=E9n vraag
over het hoofd had gezien. De meest onschuldige vraag van het lijstje:
"Of ik de afgelopen 12 maanden in de gevangenis heb gezeten". Je
begrijpt dat er even wat langer naar m'n paspoort werd gekeken=85
Daarnaast vroeg mevrouw of ik echt niets van fruit oid in mijn tas had
zitten. Nee, dus. Je raadt het natuurlijk al: toen mijn rugzakje
eindelijk door de r=F6ntgen ging, werd er even paniekerig gereageerd
door het personeel. Mijn tas werd leeg gehaald.. En ja hoor, er werd
een onschuldig Hollands appeltje uitgevist. Ik mocht uiteindelijk
doorlopen, maar ik sta vast voor eeuwig op de zwarte lijst.. Het was
heerlijk om Ilse aan te treffen op het vliegveld! Na bijna 2 jaar kon
ik haar eindelijk weer een gigantisch lange grouphug geven, ook namens
alle familieleden en vrienden in Nederland natuurlijk. En ja, ik was
een van de eersten die Ilse kon feliciteren met de "kleine kiwi"(
Nieuw-Zeelanders worden liefkozend 'kiwi's genoemd). En jongens, ze
heeft echt een prachtbuikje! De eerste nacht hebben we doorgebracht in
de heerlijke berglucht van the long white cloud. Ilse ging compleet
uit haar dak toen ze zag dat ze in dit knusse huisje onbeperkt kon
douchen. Dit was toch even wat anders dan een douche met muntjes zoals
ze de afgelopen tijd gewend was. De afgelopen dagen hebben Ilse en ik
intens genoten van elkaar en van de breathtaking omgeving van Nieuw-
Zeeland. We hebben gelachen, gehuild, geliefd, geschreeuwd, geleefd,
gevochten en gedronken (nee, grapje, dat laatste mogen zwangere
vrouwen helaas niet meer;-). Helaas heb je sommige dingen in het leven
niet in de hand en kwam er donderdag helaas een einde aan onze
heerlijke dagen in Nieuw- Zeeland. Zoals Ilse het zo mooi zei: "Tja,
het leven is niet altijd een doos met bonbons tenzij er ook niet zulke
lekkere in horen te zitten". Mijn opa is afgelopen dinsdag overleden
en ik wilde de begrafenis bijwonen. Het afscheid was zwaar, maar deze
heerlijke dagen neemt niemand ons meer af! We hebben ons compleet suf
genoten.. .Onze vriendschap is alleen maar sterker geworden.
Silvia, 4/5/2008, 04:00
Comments
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).
