De wereld om met een Jan Haring

Wat doen we nou de hele dag?

Af en toe krijgen we de vraag van mensen wat we nou de hele dag aan het doen zijn. Ja, het lijkt misschien wel een erg slome en luie wereldreis als we niet aan het zeilen zijn. Alleen zelf hebben we dat gevoel eigenlijk bijna nooit. Om het wat exacter te maken zal ik vertellen wat we de afgelopen dagen hebben gedaan. Misschien interessant, misschien niet interessant, maar ik probeer het eens. Maandag. Ontbeten om acht uur 's ochtends met "verse kaas" die stiekem ooit bevroren is geweest in een of ander containerschip en nu in grote hompen uiteen valt en matig smaakt. Ondertussen stond de marifoon aan met het "netje". Wat lokale info zoals dat de bakker open is en het weerbericht. Daarna zijn we naar het internetcafe gegaan voor een drie uur durende internetsessie waarin ik heb gebeld en Ilse heeft gechat. Om twaalf uur hebben we friet gegeten bij de jachtclub ("heeft u er een bordje mayo bij?"

. Daarna zijn we met de boot naar de tanksteiger gevaren om onze watertanks te vullen. Om twee uur waren we weer terug bij ons meerboeitje en hebben we alle onderdelen van ons zeeanker uitgepakt en gecontroleerd. Het zeeanker is een zes meter wijde parachute waarmee je kan "ankeren" op volle zee. Nuttig bij storm, maar hoe je hem het beste kan gebruiken weet eigenlijk niemand. Om zes uur kwamen Geza en Eva van de Rotor (Hongarije) bij ons eten. Rijst met spinazie, cocos en tonijn. Daarna hebben we Canasta gespeeld tot Martin en Dirma van de Dingo ook langskwamen. Toen stapten we over op het spel Uno. Tussendoor kwam ook de boot Muline nog binnen. Ze waren op weg naar een andere eilandengroep toen ze ontdekten dat een virus op de computer hun navigatiesoftware had geblokkeerd. In het donker hebben we ze geholpen met het oppikken van een meerboei. Dinsdag. Ontbijt met netje en weer met het bijbootje naar de stad. Ik ben twee uur bezig geweest met de politie en douane om ons uit te klaren voor Nieuw Zeeland. "Kunt u vijftien minuten wachten want er komt net een groot schip binnen?". Dat duurde natuurlijk veel langer dan een kwartier. Het volgende kantoortje was druk met gezellige gesprekken en had niet echt zin in uitklaren. "Excuse me, when ... ?" We zijn gewend geraakt aan dit soort procedures. Je moet gewoon geen haast hebben. Ilse heeft ondertussen allerlei fruit op de markt gekocht en op de boot afgeleverd. Daarna zijn we met twee 20 liter jerrycans naar het tankstation gelopen voor diesel. De terugweg was zwaar, maar met tien keer stoppen tussendoor en een ijsje kwamen we weer bij het bijbootje. En het was al weer een uur 's middags. Rotor had bij het tankstation aan het water de dag ervoor 200 liter diesel getankt (daarna was het tankstation uitverkocht) en die bleek ernstig vervuild te zijn. Na veel wikken en wegen besloten ze het niet te gebruiken. Teruggegeven kan natuurlijk niet hier. Dus werd het een royale gift aan een taxichauffeur die in ruil daarvoor een gratis rondrit over het eiland aanbood. Wij mochten samen met Muline mee. Het was een redelijke rondrit, maar de echte attracties van Tonga moet je toch vanaf het water zien. Wel hebben we onderweg een kava-fabriekje gezien. Kava is een drank hier waar je tong en lippen van schijnen te verdoven en na anderhalve liter word je erg relaxed. We hebben het nog niet geprobeerd. Onderweg hebben we ook nog een heerlijk ijsje gegeten, de derde voor mij die dag. Avondeten was pasta carbonara en daarna hebben we een dvd'tje bekeken. The Blue Planet, een BBC documentaire over de zee. Erg interessant. Vandaag. We moesten weer naar het stadje, want we hadden gisteren nog niet alle boodschappen gehaald. Alle pinautomaten waren toen namelijk leeg en we hadden geen pa'angas meer. Dus we kochten de rest waaronder ook een gigantische tros bananen (prijs twee euro vijftig). Daarna zijn we dan eindelijk vertrokken uit het stadje. Wegkomen valt soms niet mee. Twee uur gezeild tot aan ankerplek nummer acht. Overal ter wereld hebben ankerplekken namen, maar hier zijn ze genummerd door een bootverhuurbedrijf. Iedereen neemt dat over en praat met elkaar uitsluitend in nummers. Toen het anker lag was het een uur of twee. Ik ben meteen het water in gedoken om de onderkant van de boot schoon te maken. In Nieuw Zeeland willen ze namelijk geen diertjes en plantjes geimporteerd zien via vervuilde scheepsrompen. Op zich is het geen moeilijk werk. De plantjes zijn er met een borstel redelijk af te boenen en de schelpen her en der steek je weg met een plamuurmes. Alleen is het oppervlak onderwater wel 35 vierkante meter en moet je er met ingehouden adem steeds naar toe duiken. Ilse heeft vorige week al vier uur besteed aan het bovenste gedeelte en ik ben nu dus bezig met het onderste stuk. Vermoeiend. Daarna hebben we gegeten. Toevallig opnieuw pasta, deze keer met onder andere verse basilicum. Vervolgens afgewassen met zout water, want we moeten weer zuinig doen. Ondertussen ging de zon langzaam onder. En nu schrijf ik een verhaaltje voor de website.

Joost, 7/11/2007, 09:00

Jan Haring.nl - De wereld om met een Jan Haring - Joost Jager & Ilse Wintermans