» exacte locatie
Het is rond middernacht en ik ga nog even aan dek kijken. De volle maan verlicht de boot en de omgeving. Op de achtergrond is de grillige vorm van Bora Bora te zien. Er staat nauwelijks een zuchtje wind en de temperatuur buiten is als op een mooie zomeravond in Nederland. Het water is hier zo helder dat ik zelfs nu met alleen het maanlicht nog steeds het zand en de stenen op de bodem kan zien. En dan zwemt er een pijlstaartrog over de bodem naar me toe. Heel langzaam met die sierlijke golfbeweging
in zijn lichaam verdwijnt hij onder de boot. Nee, wereldzeilen is niet slecht. Maar verder is Bora Bora vooral bekend vanwege de hotels. Alleen niet op een manier zoals bijvoorbeeld Tenerife met zijn honderden betonblokken vol goedkope toeristen. Op Bora Bora staan een stuk of tien hotels uit de wereldwijde hotel top tweehonderd, dus dat is nogal wat. Alleen voor de echt echt rijken. In het hotel waar wij in de buurt geankerd zijn kun je een traditionele Polynesische hut huren op palen boven het
water vanaf 850 euro per nacht. Omdat er gisteravond in dit hotel een dansshow op het programma stond leek het ons leuk om te proberen wat in de bar te gaan drinken. Het was lang zoeken naar een nette lange broek en een polo zonder olievlekken, maar helemaal achterin de kast lag toch nog wel iets geschikts. We kwamen aan met ons bijbootje bij de steiger van het hotel. Onder water waren felle lampen geplaatst zodat er rondom de steiger een enorme gloed blauw licht te zien was. In het licht zwommen
kleine haaitjes, profiterend van de gunstige jaagomstandigheden. We liepen tussen de hutjes door naar het strand waar groepjes mensen aan mooie houten tafels op het strand zaten te eten. Op de achtergrond in het water lag een traditionele Polynesische catamaran en alles was natuurlijk precies goed uitgelicht. Het totaal zag er fantastisch uit. Terwijl we bij de chique bar met innemende barman een drankje bestelden arriveerden vanaf zee de kano�s al met de Polynesische mannen en vrouwen. We zagen
hoe de mannen met blote handen een twintig meter hoge kokosnootboom beklommen, kokosnoten plukten, de bast met hun tanden wegscheurden, met een ferme slag de noot openden en het water opdronken. Erg indrukwekkend als ik denk aan het gemiddelde van tachtig slagen met de machette dat ik nodig heb om eindelijk die noot te kunnen openen. Verder werd er gedanst en ook mensen uit het publiek werden de vloer op gesleept. Het werd erg grappig toen een beetje een suf uitziend type een poging moest doen om
de stoere dans van de mannen te imiteren terwijl hij van alle kanten omringd werd door sierlijk dansende Polynesische vrouwen. Hij wist niet meer waar hij het zoeken moest en ik was vrij gelukkig dat ik niet gekozen was. Later mocht Ilse ook dansen. Ik had op de boot zonder muziek wel gezien wat ze op de dansschool in Raiatea had geleerd, maar met de drums erbij was ik echt onder de indruk. Terwijl de andere vrouwen matige variaties op westers dansen in de disco probeerden had zij wel de goede moves
en stal ze de show. Na deze luxe gaan we de komende dagen weer een beetje primitiever leven. Morgen vertrekken we uit Frans-Polynesie. De bestemming is nog onbekend. Misschien een van de Cook eilanden of anders direct naar het koninkrijk Tonga.
Joost, 28/9/2007, 08:00
Comments
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).
