» exacte locatie
Ja, we zijn weer terug in de bewoonde wereld genaamd Tahiti! Tijdens onze eerste wandeling aan land keken we onze ogen uit. Heel veel auto's die over drukke wegen rijden. Een winkelcentrum met overal reclame, veel mensen in normale kleding, electronische gadgets, heerlijk schepijs en een supermarkt waar echt alles te koop is. We praatten de laatste weken regelmatig over eten dat we misten. Ilse vooral de lekkere chocola en mijn favoriet was echte kaas. In deze Carrefour supermarkt was een kaasbalie
van twintig meter lang met zelfs Gouda extra belegen en een speciale chocoladeschap met de meest exotische chocoladerepen. Het was heerlijk om al die luxe weer te ervaren die we sinds Panama, meer dan drie maanden geleden, niet meer hadden gehad. We hebben ook een minder fraaie ontdekking gedaan. Waarschijnlijk heb je als lezer al een vermoeden na een blik op de foto's. Onze mast wordt overeind gehouden door dikke staalkabels. Deze staalkabels zijn verankerd aan stevige lippen op de romp van de boot,
ook wel puttingen genoemd. De putting voor op onze boegspriet houd ik eigenlijk al een half jaar argwanend in de gaten, maar tijdens de tocht naar Tahiti kon ik toch niet meer ontkennen dat er een buiging begon te ontstaan. Eenmaal geankerd ben ik eens wat gaan porren met een schroevendraaier en toen bleek dat de putting al redelijk op weg was richting totaal afscheuren. Als dat was gebeurd hadden we niet meteen de mast verloren, want er is gelukkig nog een extra staalkabel op een andere plek die
in dezelfde richting ondersteuning biedt. Maar het zou wel een behoorlijk circus zijn geworden om een losse staalkabel inclusief loswapperend zeil en oprolsysteem in stevige wind te temmen. Vrijwel zeker met wat schade her en der. Goed, we hebben het dus op tijd gezien en we waren erg blij in Tahiti te liggen waar alle reparaties weer mogelijk zijn. Het moet alleen wel goedkoop, dus we hadden besloten om zelf alles te doen behalve het laswerk. Eigenlijk rekende we al op een heel aantal dagen om alles
rond te krijgen. Materiaal, lasser, ligplaats voor de boot met veel stroom en zonder buren die zeuren over rondvliegende gloeiende metaaldeeltjes die op hun plastic speedboten waaien. Maar toen kwamen we heel toevallig tijdens onze eerste excursie naar de supermarkt de drie Bulgaren tegen die we in Panama ons oude buitenboordmotortje hadden gegeven. En laat een van hen nou net zijn hele boot zelf in elkaar gelast hebben! Eigenlijk waren ze van plan de volgende dag vertrekken, maar voor ons wilden
ze dat nog wel even uitstellen. Dus de volgende dag zijn we vroeg opgestaan om alles te regelen. De ligplek bleek heel makkelijk. Gewoon in de haven vlak bij de ankerplek. Het lag er wel vol met miljoenenjachten, maar zelfs na vijf keer vragen in twee talen bleef het antwoord dat lassen en slijpen geen probleem was. Daarna zijn we met de bus naar het industrieterrein gegaan en daar bleek prachtig RVS op maat gesneden zo te koop te zijn. Nog wat andere spulletjes als slijpschijven en elektrodes geregeld,
de boot verplaatst naar de haven en we konden die middag nog beginnen. We hebben de putting van vier millimeter vervangen door eentje van acht die tevens veel beter verankerd zit op de boegspriet. Zelf heb ik twee afvalstukjes aan elkaar gelast, mijn eerste lasproject! In een dag was het allemaal klaar en liggen we weer vrolijk achter het anker. Nu kunnen we morgen met een gerust hart een terrasje in de hoofdstad Papeete pakken.
Joost, 30/8/2007, 06:00
Comments
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).