» exacte locatie
"If they ask you what speed your boat does, say them you can do 8 knots!", zegt taxichauffeur Rudi die het papierwerk voor het kanaal voor ons heeft geregeld. Ik zeg dat dat met onze boot echt onmogelijk is, met veel moeite misschien 6 knopen. Maar dat maakte volgens Rudi allemaal niks uit. Op deze manier was het goedkoper, ofzo. Zondagavond rond half zes 's avonds kwam op de ankerplaats in Colon de zogenaamde advisor aan boord. Een soort loods die nergens verantwoordelijkheid voor neemt. Maar het
was een aardige vent en hij zei al meteen dat het makkelijk zou worden. We zouden met drie boten aan elkaar als pakketje in het midden van de sluis omhoog gaan. Een grote catamaran in het midden zou het varen op de motor doen en wij hoefden alleen twee lijnen naar de sluismuren steeds in te halen. En het ging ook allemaal prima. Om half tien legden we ons aan een boei op het Gatun-meer en zaten we een lekker broodje hamburger te eten. De volgende ochtend vroeg kwam een andere advisor aan boord voor
het tweede deel van de passage. Dit deel bestaat uit een tocht van 28 mijl over het meer en daarna de tweede set sluizen. Spannend omdat je absoluut op tijd moet zijn bij die sluizen. Zo niet, dan betaal je honderden dollars boete plus eventuele sleepkosten. Normaal maak ik me over motorpech weinig zorgen. We kunnen altijd zeilen en zien wel hoe we een haven in komen, maar nu is dat toch anders. Wat je in ieder geval niet wilt is de motor tot het uiterste opstoken. De eerste vraag van de advisor
is "how fast can you go?". Oh oh, ik voel de bui al hangen. Ik antwoord 6 knopen, wat voor mijn gevoel het uiterste is. Volgens hem is dat te langzaam. We moeten die 28 mijl in vier uur doen om op tijd te zijn. Dat is dus 7 knopen gemiddeld. En volgens de planning moeten wij dat kunnen, wij hebben immers 8 knopen opgegeven. Argh... Rudi $#&$&#$$! We hebben direkt alles losgegooid en zijn met bijna plankgas op pad gegaan. Onder vreselijk veel lawaai van de motor konden we 6,3 knopen halen. De advisor
wist wel een paar stukken af te snijden en dan zouden we het wel moeten kunnen halen. Alles ging volgens schema tot Ilse even binnen was en een lampje op het motorpaneel zag branden. Het bijbehorende alarm was door de herrie niet te horen. Motor oververhit. Er zat niets anders op dan maar iets langzamer te gaan varen. Een half uurtje later was de advisor wat door zijn marifoon aan het praten en kregen we te horen dat het schema een half uur naar achteren was gezet. Dat was een hele opluchting! Uiteindelijk
kwamen we zelfs te vroeg aan bij de sluis. Dezelfde drie boten als de avond daarvoor werden aan elkaar gebonden en soepel gingen we de drie sluizen door naar beneden. De Hafskip ligt in de Pacific! We hebben de boot voor anker gelegd en Ilse is direkt teruggegaan naar Colon om te helpen met Dingo terwijl ik op de boot bleef passen (en klussen). De advisor had zijn schema laten liggen op de boot en toen ik dat eens goed bekeek bleek hij ons met opzet een te vroege tijd te hebben genoemd. In het schema
stond namelijk al de tijd die hij zogenaamd te horen had gekregen! Maar goed, we zijn erdoor. Een van de dingen die ik heb gedaan toen Ilse weg was is het verbeteren van het alarm van de motor. Ik had om onduidelijke reden drie hele goedkope, maar wel oorverdovende, alarmpjes uit een Oce kerstpakket meegenomen op reis en eentje daarvan heb ik omgebouwd naar 12 volt en aangesloten op het motorpaneel. Vanaf nu gaan we geen alarm meer missen. Morgen gaan we nog een keer door het kanaal met onze vrienden
van de Yagoona en daarna willen we snel doorvaren richting Galapagos.
Joost, 10/5/2007, 04:00
Comments
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).
