» exacte locatie
Ik moet eerlijk zeggen dat ik merkte dat ik verwend raakte... De eilanden van Venezuela waren prachtig maar de plekken daarna vond ik qua natuur toch, ja, ehhh, gewoon niet zo bijzonder ofzo. Toen we op de Rosario's waren had ik echt even een dip. Ik baalde echt van mezelf dat ik niet volop genoot. Dat gevoel is nu weer helemaal weg want we zijn aangekomen in de meest paradijselijke omgeving die ik ooit gezien heb! Okee, stel je het volgende voor... Je ziet om je heen kleine eilanden met spierwitte
zandstrandjes. Op die eilanden staan een heleboel palmbomen die grappig boven elkaar uitsteken. In de verte breken de golven op een rif. Als je de andere kant op kijkt... nog zo'n mooi eilandje maar daarop staan huizen gemaakt van bamboe en palmbladeren waar de Kuna Indianen wonen. Daartussen liggen wij voor anker! We liggen hier echt superstil, zowel qua golven als geluid. Vanmiddag zijn we naar het dichtstbijzijnde eilandje geroeid en zijn dat helemaal rondgelopen. Via strandjes en door het water
langs aangespoelde boomstammen waarop je krabben zag wegschieten. Ook nog even gewommen, het water is hier echt heerlijk. We hebben ook een hele grote pijlstaartrog gezien. Op het eind van de dag kregen we een lift van Dingo (verder ligt hier geen andere boot) naar de Kuna Indianen. De San Blas Eilanden horen bij Panama maar de Kuna's mogen ze zelf regeren. Het lijkt wel of de tijd hier stil heeft gestaan! In de huizen hangen wat hangmatten, verder niks. De keukens zijn buiten en heel simpel. De
Kuna's zien er echt uit als indianen. Ze zijn ook klein, ik was langer dan hen! Meestal hebben ze wel gewone kleren aan maar vandaag hadden een paar zich traditioneel aangekleed. Ik heb een hele mooie armband gekocht (de dollar hebben ze wel ontdekt) en ik kreeg korting toen ik er een mooie berenmok (thanks Corry) bij gaf. Die armband bleek een lange draad vol met kraaltjes te zijn die je dan speciaal moet omknopen zodat er een patroon ontstaat. Op de foto zie je dat ze dat ook om hun benen doen.
Daar ben je wel even mee bezig. M'n armbandje kreeg ik persoonlijk omgeknoopt. Verder had ik ook nog een bod gedaan op een mola (dat is een kunstwerkje van stof). Ik vond 15 dollar te duur dus haalde ik m'n volgende troef erbij, een leuk hemdje dat niet mooi meer zat bij mij en 5 dollar. Iemand die Engels kan vroeg nog hoe duur dat hemdje was geweest, geen idee, dus zei ik dat 'ie 10 dollar was. Maar nee, dat deed ze niet. We hebben nog wat rondgewandeld en toen we terugkwamen stond ze daar met de
mola die ik had uitgezocht... De deal hebben we gesloten met 5 dollar, het hemdje en een fles cola die we even van de boot moesten ophalen. Al met al wel lachen. De Indianen vonden het ook wel grappig. Ze zijn heel aardig en hebben hun eigen taal maar met Spaans kunnen ze ook uit de voeten.
Ilse, 16/4/2007, 06:00
Comments
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).