» exacte locatie
Zoals al een beetje aangekondigd zijn we toch bij het volgende eiland van Venezuela gaan liggen. Deze heet La Blanquilla. Onze papieren zijn dus eigenlijk niet echt in orde, maar de kans op controle schijnt erg klein te zijn. Tot onze (enige) buren vertelden dat ze al meteen op de eerste dag waren gecontroleerd en dat ze zelfs met de terreinwagen rond het eiland crossen om te zien of er nog nieuwe boten bij zijn gekomen... Maar volgens hen waren deze mannen wel heel vriendelijk (ook al hebben ze
geweren) en waren ze vorig jaar met oud en nieuw zelfs uitgenodigd om dat met hen te vieren. We zien wel wat er gebeurt als ze langskomen, we hopen dat we hooguit weggestuurd worden zoals op het vorige eiland. De avond hebben we gisteren doorgebracht aan boord bij de buren en ik durf nu toch wel een algemene stelling te maken over onze mede-cruisers aan deze kant van de oceaan: gepensioneerde stellen met een interessant leven. Dit stel was 70 en had een hotel/bootverhuur gerund op de Hebrides van
Schotland. Het leeftijdsverschil met ons is groot, maar een avond als gisteren was toch wel echt gezellig. We hebben weer veel over Venezuela gehoord. Over overdreven piratenverhalen, yuppen die even invliegen voor een weekendje feest op een afgelegen eiland en goedkoop winkelen op Isla Margarita. Dat eiland hebben we dus overgeslagen en daarmee ook blikjes bier van 20 eurocent, flessen Schotse whisky voor 3 euro, diesel voor 1,7 eurocent per liter en Argentijnse biefstuk voor weinig. Als troost
kregen we toen we weer terug naar onze boot gingen nog wel twee van die flessen whisky kado! Dat was wel erg aardig van ze. Vanmorgen hebben we een eilandwandeling gemaakt naar een fraaie baai die toch wat verder weg lag dan gedacht. Heen liepen we langs het strand en terug wat meer het land in. Maar daar stonden zo ontzettend veel kaktussen dat we halverwege toch maar weer de strandroute hebben gepakt. Die kaktussen zien er uit als op de kaktusafdeling van de Intratuin, maar dan met zeer agressieve
naalden. Je hoeft maar per ongeluk met je been langs zo'n kaktus te aaien en er breekt meteen een deel van een paar centimeter van de kaktus af met rondom een stuk of twintig naalden waarvan er dan drie in je been steken en daar blijft het geheel aan hangen. En die naalden moet je er echt met brute kracht uittrekken (zonder weer je hand in andere naalden te zetten), want ze lijken wel weerhaakjes en lijm te hebben. Ze zitten zo serieus vast als een haar op je hoofd. Maar de wandeling was prachtig.
Morgen vluchten we hier weer weg en gaan we voor de derde keer een nachtje doorzeilen naar Los Roques, waar ankerplaatsen zijn waar echt niet gecontroleerd wordt (zegt men).
Joost, 7/3/2007, 22:00
Comments
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).
