We zijn inmiddels een paar dagen in Safi. Als we de kant op gaan
klimmen we eerst over de grote vissersboot zonder vies te worden...Heb
dankzij de ossengalzeep al veel vlekken van ons en onze medezeilers
verwijderd. Maar hier is het eigenlijk heel hip om met vieze kleren te
lopen, dus eigenlijk is het niet zo erg. Met 'hier' bedoel ik vooral
de vissershaven waar we eerst langs lopen. Dan kom je bij de
douanepoort en omdat ik blond ben worden we bijna altijd gecontroleerd
;-). Ze vragen dan naar je 'short pass' omdat we de paspoorten af
moesten geven. Vanaf de poort loop je zo het stadje in. De medina is
het leukst. Allemaal kleine kraampjes. Aan concurrentie doen ze hier
blijkbaar niet. want alle schoenenkraampjes zijn bij elkaar, evenals
fruit, vlees (levende kippen), stof, enz. Hier in Safi maken en
beschilderen ze heel veel aardewerk, erg mooi. We hebben een hele
mooie fruitschaal gekocht in de potjesarea en het afdingspel goed
meegespeeld. Ons accuprobleem is ook opgelost (nou ja, bijna, we
moeten ze nog inbouwen). We hebben ontdekt dat ze hier goede accu's
nodig hebben om in de bergen tv te kunnen kijken! Na een paar dagen
zoeken hebben we mooie, waarschijnlijk gesubsidieerde, 'special made
for Africa' televiesie-accu's gevonden! Erg lachen. Joost had de
voltmeter meegenomen en een zaklamp om in de accu te kunnen kijken.
Mooie dikke platen, dus geen startaccu en opgeladen. We hebben ook ons
buitenboordmotortje laten maken hier (die gebruiken de kleine
visbootjes nl. ook) alleen was Joost dit keer niet zo goed aan het
afdingen. In de pilot stond dat het dagloon van een visser 3 euro is
en Joost heeft 60 euro (van de tachtig) betaald. Dus die man kan de
rest van de maand feesten maar daarvoor heeft het motortje wel een
complete servicebeurt gehad. Joost ging ook nog mee achter op de
brommer om bougies te kopen en die reed dus keihard door de drukke
medina heen. Dat kan hier gerwoon. Martin van de
Dingo heeft ook zijn
nieuwe zeerelingpaaltje uit Nederland laten vermaken in een of ander
werfje hier, dus de schade van de 'ankerplekaanvaring' is nu
verholpen. Vanmorgen wilden we met de bus naar Marrakech gaan maar
Joost was niet zo lekker (diarree, hoofdpijn). Joost dacht nog, het
gaat wel, dus wij vroeg op en langs de politie om ons paspoort op te
halen. Daar moetsen we een uur op gaan wachten. In mijn beste Frans
uitgelegd dat we juist vroeg de bus willen nemen en dat ons was gezegd
dat we ze 24 uur per dag terug konden krijgen...Zucht, hielp allemaal
niks, zijn collega had de sleutel. Terug naar de boot voelde Joost
zich minder goed en hebben we alsnog uitgeslapen. Gelukkig voelt hij
zich al wat beter en gaan we morgen alsnog. Het mooie is dat ik nu wel
al de paspoorten heb!