We liggen sinds zondag voor anker bij Seixal. Dat is een klein plaatsje ten zuiden van Lissabon en ligt aan een zijtak van de rivier de Tejo waar Lissabon aan ligt. Je ligt hier redelijk beschut maar er is hier een erg vreemde stroming. Het is nu wachten op goede wind, maar de wind blijft hard uit het zuiden komen en de golven zijn hoog, dat is wel erg balen. We lagen erg goed voor anker sinds zondag, maar dinsdag wilden we toch graag draadloos internet dus zijn we een stukje verder gaan liggen, naast
Dingo. Joost heeft een mooie antenne in elkaar geknutseld met de juiste parabolische ronding en die werkt best goed, met de ebstroom dan...Die komt namelijk uit dezelfde richting als de wind en dan liggen we mooi achter ons anker. Met de vloedstroom is het een ander verhaal, dan gaat de Hafskip achtjes draaien rondom het anker! Hierdoor kwam het zo dat we over ons ankerbolletje heen vaarden (zit aan je anker vast zodat als je je anker niet loskrijgt vanaf de boot je 'm via het balletje omhoog kan trekken en handig is ook dat anderen kunnen zien waar je anker ligt). Dat was niet fijn, want blijkbaar bleef het ankerbaltouw achter de romp steken en trokken we zo ons anker er uit. Ik was lekker een boek aan het lezen en Joost aan het solderen en onze reactie was wat traag toen ons ankeralarm af ging (kun je instellen op bepaalde afstand vanaf je anker, wordt de afstand te groot, dan gaat 'ie af en krabt je anker waarschijnlijk). Gauw de motor aan en opnieuw het anker uitgegooid. Zonder balletje dit keer. We lagen weer. 's Avonds hebben we heerlijk bij Martin en Dirma gegeten en een DVD-tje gekeken (dat was lang geleden!). Martin had wel even een uurtje de motor aangezet om dit qua stroom mogelijk te maken ;-). Na de film ging opeens
Dingo's ankeralarm! Joost en ik reageerden dit keer wat alerter. Niet grappig, want het was al 1 uur 's nachts.
Dingo, Hafskip en nog een boot vlakbij ons waren allemaal achtjes rondom hun anker aan het draaien. Dat ging steeds maar net goed... Martin besloot een tweede anker uit te brengen en Joost was even naar onze boot heen en weer gevaren met de bijboot, maar niks aan de hand. Hafskip en
Dingo zijn anders gebouwd waardoor ze in tegengestelde richting om hun ankers heen dansten. Gewoonlijk met de wind draai je allemaal steeds dezelfde kant uit, maar met die stroming werd dat een heel ander verhaal. De boten kwamen steeds heel dichtbij elkaar tot dat ik Hafskip wel heel erg op ons af zag komen (op de GPS had
Dingo gezien dat zij soms met een snelheid van 2 knopen rondtolden). We hebben met al onze krachten de boegspriet van de
Dingo afgeduwd waardoor de schade beperkt is gebleven tot drie verbogen zeerelingpaaltjes. De schrik zat er goed in! Joost stapte via onze bijboot over op de Hafskip (erg dichtbij dus) om de motor aan te zetten en tegelijk dook Martin het water in omdat hun bijbootje loszat en wegdreef. Pffff, echt niet leuk. Ik trilde nog van het voorval en Joost had me nodig op de boot maar ik durfde niet alleen tegen die harde wind in te roeien. Martin bracht me even gauw met ons bootje op sleeptouuw en we zijn opnieuw gaan ankeren. We zijn tot 4:30 uur opgebleven tot die rot vloedstroom voorbij was en daarna konden we zes uur 'slapen', wat lastig was met harde wind romdom je boot en de angst die er nog een beetje in zat. Toen de vloedstroom weer begon is Joost bij Martin gaan helpen met de schade en zat ik een beetje angstig om me heen te kijken of alles wel goed ging. Dat ging het dus niet. De buurboot en wij kwamen steeds dichter bij elkaar, dus heb ik de motor aangezet en achteruit gevaren om ons te behoeden voor meer schade. Joost opgeroepen op 77 en die kwam snel terug om mij te helpen.
Dingo ging naar Lissabon en wij hebben nogmaals ons anker uitgegooid verweg van alle andere boten zodat Hafskip naar hartelust rond kan surfen. Ik snap die man nu wel die zijn tweemaster hier laat droogvallen en niet voor anker heeft gelegd voor het winterseizoen terwijl ik dat zondag nog gek vond...