Print dit verhaaltje

Taormina op Sicilie
Joost, 3/6/2010, 21:14

We kunnen de hele nacht rustig zeilen met nauwelijks golven. Voor de ochtend is een windkracht vijf voorspeld waar we blij mee zijn omdat we dan wat meer snelheid krijgen. Inderdaad, de wind trekt aan. Alleen schiet hij helaas iets verder door. Eind zes, begin zeven is wat we krijgen. Dat is even wat minder. Na mijn zeeziekte een week geleden ben ik gelukkig goed voorbereid. Gisteravond had ik alvast een zeeziektepil genomen voor het geval dat. En met de wilde golven waar we nu in terecht komen werkt dat uitstekend. Ik neem er nog maar eentje voor de zekerheid. Het probleem is dat als je eenmaal zeeziek bent, je maag stopt met doorgeven van zijn inhoud naar de darmen. Eenmaal in die fase blijft zo'n zeeziektepil dus in je maag rondzwemmen zonder iets te doen. Hooguit komt hij via dezelfde weg als hij erin is gekomen weer naar buiten. Maar goed, dat is nu allemaal niet van toepassing op mij. Siebe's bewegingsvrijheid moeten we jammer genoeg nog verder beperken tot alleen zijn floephoek. Het is nu te ruig voor hem om door de boot te wandelen. We pakken weer een nieuw boek uit de voorraad. Het grote kastelen kijk- en zoekboek. Hij is vooral enthousiast over de spoken in het kasteel. Van zeeziekte geen spoortje te bekennen bij ons kleintje.

Aan het eind van de dag hebben we het ergste gehad en beginnen wind en golven af te nemen. Het laatste etmaal van de tocht verloopt rustig met afwisselend zeilen en motorren. Vlak voor het donker wordt kunnen we ons anker laten vallen bij het plaatsje Taormina op Sicilie. Siebe slaapt net en wij borrelen nog even om de aankomst te vieren. Ondanks dat we al heel vaak aangekomen zijn blijft dit een mooi moment. Even genieten van de voldoening weer een stapje verder te zijn gekomen.

Het is zeker geen slechte plek om te liggen. De omgeving ziet er prachtig uit met hoge bergen vol gekleurde gebouwtjes. Op de achtergrond is de Etna te zien. 's Ochtends pakken we de bus naar het oude centrum van de stad boven op de berg. Het is allemaal weer zo stijlvol hier. Dit is wat je in Europa krijgt en waar je op de rest van de wereld goed voor moet zoeken. Siebe legt wat contacten met kinderen van zijn leeftijd. Meestal krijgt hij van een van de ouders dan een koekje en rent er dan direct mee weg. We gaan een van de Italiaanse ijstenten binnen. De keuze is uit small, medium, large of king. We kiezen 'small' en het formaat daarvan komt overeen met het grootste dat je in Nederland zo'n beetje kan krijgen. We hebben niemand 'king' zien bestellen en het blijft een raadsel hoe ze dat constructief op zo'n hoorntje krijgen. De smaak van het ijs is verrukkelijk. Eigenlijk heb ik het nog nooit beter geproefd. Daarna valt Siebe in slaap en maken wij van de gelegenheid gebruik om ergens rustig een pizza te bestellen als lunch. Ook de pizza smaakt voortreffelijk. Ze weten hier zeker wel hoe ze hun nationale gerechten eer aan moeten doen.