Siebe in Afrika
Ilse, 27/3/2010, 12:07

Met Siebe en zeven tassen bagage land ik midden in de nacht in Asmara, de hoofdstad van Eritrea. Alles past gelukkig op een kar en Siebe heb ik in de buikdrager. Eenzaam loop ik naar de uitgang. Niemand te zien. Door iemand word ik naar buiten gestuurd en in het donker turend hoop ik Joost te vinden. "Ilse, hier ben ik", gelukkig, daar is Joost. We sluiten elkaar na ruim zes weken weer in de armen en lopen snel naar de taxi. De volgende dag slaapt Siebe uit en ontbijten we laat. We hebben elkaar veel te vertellen en dat doen we onder het genot van espresso's en cappucino's. Eritrea is een kolonie van Italie geweest en voor tien eurocent krijg je een koffie. We lopen wat rond en komen terecht op de 'recyclemarkt'. Daar komen oude vieze oliedrums binnen om bewerkt te worden met allerlei gereedschap en te eindigen als lepel, pan of oventje. 's Avonds eten we pizza met medezeilers. Mariette en Hans van de boot Alexandra hebben een bus terug naar de boot geregeld. Dat is erg fijn, want anders hadden we helemaal opgepropt gezeten en hadden we maar moeten afwachten of de bagage op het dak was blijven liggen. Asmara ligt op 2200 meter hoogte en de busrit naar Massawa, waar de boot ligt, is ruim drie uur naar beneden rijden met flink wat haarspeldbochten en fraaie uitzichten. De aankomst op de boot is minder fijn, de motor heeft het vlak voor mijn komst begeven. Maandag is Joost bijna de hele dag druk met repareren. Erik is uitgenodigd om een koffieritueel bij te wonen en Siebe en ik gaan mee. Op hete kooltjes wordt eerst popcorn gemaakt in een pannetje, als snack. Dan worden de koffiebonen uitgezocht en gebrandt. Met een ijzerstaaf worden de bonen gemalen en in een koffiekan gestopt. Kokend water erbij en tegelijk op een ander potje wierook aan met smeulende maiskolfbladeren. De walm waait langs het kokende water. Een prop van de pluizebol van de top van een maiskolf houdt de koffieprut tegen en alle kopjes worden in een 'schenk' ingeschonken. Tijdens het drinken mag je niet praten. En op die manier drinken ze drie kopjes. Ondertussen vermaakt Siebe zich met een ander kindje en willen alle vrouwen hem wel even vast houden. Joost maakt ook nog een stukje van het ritueel mee en denkt dat de reparatie geslaagd is. Dindag vertrekken we voor een tocht van twee nachten naar Sudan en de motor loopt weer als een trein.