Salalah
Joost, 21/2/2010, 23:50
Met nog een klein etmaal voor de boeg is het een geruststelling om de
kust van Oman in zicht te krijgen en tegelijkertijd een schip van de
Omaanse marine achter ons langs te zien kruisen. De wind, die ons al
een week lang zonder happeren over de Arabische Zee duwt, stopt op dat
moment ook met waaien. We starten de motor en voeren het toerental
fors op om voor het donker de volgende dag aan te kunnen komen. Dit is
geen plek om rond te blijven dobberen onder het motto van sportief
zeilen.
De volgende dag lopen we inderdaad vlak voor het donker de haven van
Salalah binnen. Nadat het anker gevallen is, trekken we met een
voldaan gevoel een koud biertje open. De eerste etappe zit er op.
Misschien objectief gezien niet de meest riskante etappe, maar echt
ontspannen is het niet om twee weken lang in je eentje rond te varen
op een lap water waar je met heel veel pech een piraat kan tegenkomen.
De stad Salalah hebben we nog niet gezien. We zijn tot nu toe alleen
op het haventerrein geweest. We liggen in een moderne containerhaven
waar ze ergens in een hoekje een klein ankerplekje voor jachten hebben
gemaakt. Een vreemde plek om met je boot te liggen, maar het is weer
eens wat anders dan palmbomen en stranden. Om ons heen liggen een stuk
of vijftien boten die zich allemaal voorbereiden op de tocht naar Aden
door de zogenaamde 'Pirate Alley'.
Het hoofddoel op dit moment is om met een zo groot mogelijke groep in
convooi naar Aden te varen. Ondertussen heb ik, sinds ik daar in
Thailand mee gestart ben, ongeveer twintig boten verzameld die dit
idee steunen. Het grootste deel daarvan is nu op zee en arriveert hier
de komende week. Het is de bedoeling om over anderhalve week met de
hele groep te vertrekken.