Malacca
Ilse, 21/10/2009, 05:50
Ilse, 21/10/2009, 05:50
In de veertiende eeuw vluchtte een verbannen Sumatraanse sultan naar
Maleisie. Hij zocht een goede plek om handel over zee te drijven. Op
een dag was hij aan het rusten onder een boom toen een van zijn honden
een soort hertje aanviel. Uit zelfbescherming wist het hertje de hond
in de rivier te duwen. De sultan was zo onder de indruk van het
dappere hertje dat hij besloot dat hij hier een stad wilde stichten.
Hij noemde de stad Malacca, naar de boom waaronder hij zat.
In de 21-ste eeuw vaart de Hafskip dit stadje vol geschiedenis binnen. Er liggen wat grote jongens voor anker maar Malacca is niet meer de drukke handelsplaats die het ooit was. Wij hoeven ons anker niet uit te gooien maar meren af in de haven die nog niet helemaal klaar is. Vanaf daar is het een stukje lopen naar het oude stadje. Nadat het een tijdje van de portugezen is geweest kwam Malacca in de handen van de Nederlanders. 150 Jaar zijn ze er geweest en hebben hun sporen achter gelaten. In het museum zagen we een maquette waar de Nederlanders een vestigingsstad met water er om heen van Malacca hadden gemaakt. Het portugeese kerkje hebben ze vernederlandst en het 'stadthuys' staat er nog. Speciaal voor de toeristen heeft men nu een molentje neergezet. We liepen net langs een gids die over de molen vertelde "This is a sign of the Dutch yes". Dat heeft vast indruk gemaakt ;-). In de haven ligt de eigenaar van 'The Dutch Harbour Cafe', een Engelsman met Nederlandse vrienden. Daar eten we heerlijke kroketten met friet van echte Hollandse aardappels. We hebben het erg naar ons zin in Malacca. We vinden het leuk dat er wat toeristen rondlopen. Als je de enige toerist bent voelen we ons een bezienswaardigheid en we vallen ook meteen zo op met onze blanke huid. En Siebe helemaal natuurlijk. Ze willen allemaal met hem op de foto. Hier valt dat gelukkig mee. Elke dag lopen we even het stadje in, bekijken of eten wat om te eindigen in het heerlijke koele winkelcentrum. Ik ben met Mirjam wezen shoppen. Voor het eerst zonder Siebe. En 's avonds zijn Joost en Frank biertjes in de stad gaan drinken en waren lekker laat weer terug. Siebe heeft weer een nieuwe truc, hij kan z'n tong uitsteken!
In de 21-ste eeuw vaart de Hafskip dit stadje vol geschiedenis binnen. Er liggen wat grote jongens voor anker maar Malacca is niet meer de drukke handelsplaats die het ooit was. Wij hoeven ons anker niet uit te gooien maar meren af in de haven die nog niet helemaal klaar is. Vanaf daar is het een stukje lopen naar het oude stadje. Nadat het een tijdje van de portugezen is geweest kwam Malacca in de handen van de Nederlanders. 150 Jaar zijn ze er geweest en hebben hun sporen achter gelaten. In het museum zagen we een maquette waar de Nederlanders een vestigingsstad met water er om heen van Malacca hadden gemaakt. Het portugeese kerkje hebben ze vernederlandst en het 'stadthuys' staat er nog. Speciaal voor de toeristen heeft men nu een molentje neergezet. We liepen net langs een gids die over de molen vertelde "This is a sign of the Dutch yes". Dat heeft vast indruk gemaakt ;-). In de haven ligt de eigenaar van 'The Dutch Harbour Cafe', een Engelsman met Nederlandse vrienden. Daar eten we heerlijke kroketten met friet van echte Hollandse aardappels. We hebben het erg naar ons zin in Malacca. We vinden het leuk dat er wat toeristen rondlopen. Als je de enige toerist bent voelen we ons een bezienswaardigheid en we vallen ook meteen zo op met onze blanke huid. En Siebe helemaal natuurlijk. Ze willen allemaal met hem op de foto. Hier valt dat gelukkig mee. Elke dag lopen we even het stadje in, bekijken of eten wat om te eindigen in het heerlijke koele winkelcentrum. Ik ben met Mirjam wezen shoppen. Voor het eerst zonder Siebe. En 's avonds zijn Joost en Frank biertjes in de stad gaan drinken en waren lekker laat weer terug. Siebe heeft weer een nieuwe truc, hij kan z'n tong uitsteken!