Aboriginals
Ilse, 17/7/2009, 08:17
Ilse, 17/7/2009, 08:17
Onze nieuwsgierigheid naar de Aboriginals is groot. Op de kant gekomen zien we een bord waarop staat dat als je alcohol mee het eiland op neemt daar een boete voor staat van duizend dollar. Dat is ongeveer zeshonderd euro. In het verleden zijn er problemen geweest met alcoholmisbruik in deze gemeenschappen, vandaar de maatregel.
Het Aboriginaldorp ligt een kilometer of vier lopen. Al snel vinden we de weg en zien we wilde paarden lopen en hier en daar wat rook opstijgen uit stukken verbrande begroeiing. De weg is van rood zand. Het voelt een beetje alsof we in een filmdecor lopen. Een mysterieuze sfeer. Siebe valt al gauw in slaap bij Joost in de rugdrager. We lopen langs het vliegveldje, bestaande uit een landingsbaan zonder hek. Er staat een mast met een telefoonantenne: er is hier mobiel bereik. Het duurt niet lang voor we de eerste huizen zien. Bij sommige staat een auto en er lopen een paar honden op straat. We gaan eerst op zoek naar de 'traditional land owner', zeg maar het stamhoofd, om te vragen of we een kijkje mogen nemen. Mooi, daar loopt iemand, eens even vragen waar de traditional land owner is. Via via vinden we Johnny uiteindelijk, zittend met wat vrienden aan een tafel onder de schaduw van een boom. Hij vindt het goed dat we even rondkijken. Eigenlijk zei hij: "Je loopt hier toch al rond?". We geven hem de cake en daar is hij erg blij mee. Hij deelt 'm meteen uit.
We wandelen wat rond en kopen een ijsje. Ze hebben een supermarktje dat vanuit Darwin bevoorraad wordt. Prijzen het dubbele van op het vaste land. In het kunstcentrum zijn een paar Aboriginals aan het werk. De een beschildert grote schelpen, iemand is bezig met een mooi schilderij en twee vrouwen weven prachtige mandjes van riet. In allerlei kleuren. Ik vraag of ze het riet verven maar ze blijken het zo te vinden op het eiland. In het algemeen is men niet zo spraakzaam tegen ons. We raken aan de praat met een blanke man die hier werkt en komen wat meer te weten. In deze gemeenschap wonen driehonderd mensen. Ze zijn van alle gemakken voorzien, hebben wasmachines en televisies. Niks traditioneels meer? Jawel, ze mogen nog schildpadden vangen en eten en doen dat ook. Niet zijn smaak. En ze delen alles met elkaar, bootjes, auto's en zelfs hun huizen. Het verbranden van bos blijkt overigens opzettelijk te worden gedaan om de grond vruchtbaar te maken.
Het was leuk om in dit dorpje rond te lopen, onze nieuwsgierigheid is bevredigd. Alhoewel een goed beeld vormen in drie uurtjes natuurlijk niet echt mogelijk is. We zijn net op de terugweg als we een auto horen aankomen. Het is heet en ik heb wel zin in een lift en steek m'n duim op. Het is Johnny met een vriend. Natuurlijk krijgen we een lift. Als we er zijn vraagt de vriend of we niet wat sterke drank aan boord hebben. We zeggen dat we niets hebben en lopen naar onze bijboot. Hmmm, die lift is ineens wel verdacht ;-).
Het Aboriginaldorp ligt een kilometer of vier lopen. Al snel vinden we de weg en zien we wilde paarden lopen en hier en daar wat rook opstijgen uit stukken verbrande begroeiing. De weg is van rood zand. Het voelt een beetje alsof we in een filmdecor lopen. Een mysterieuze sfeer. Siebe valt al gauw in slaap bij Joost in de rugdrager. We lopen langs het vliegveldje, bestaande uit een landingsbaan zonder hek. Er staat een mast met een telefoonantenne: er is hier mobiel bereik. Het duurt niet lang voor we de eerste huizen zien. Bij sommige staat een auto en er lopen een paar honden op straat. We gaan eerst op zoek naar de 'traditional land owner', zeg maar het stamhoofd, om te vragen of we een kijkje mogen nemen. Mooi, daar loopt iemand, eens even vragen waar de traditional land owner is. Via via vinden we Johnny uiteindelijk, zittend met wat vrienden aan een tafel onder de schaduw van een boom. Hij vindt het goed dat we even rondkijken. Eigenlijk zei hij: "Je loopt hier toch al rond?". We geven hem de cake en daar is hij erg blij mee. Hij deelt 'm meteen uit.
We wandelen wat rond en kopen een ijsje. Ze hebben een supermarktje dat vanuit Darwin bevoorraad wordt. Prijzen het dubbele van op het vaste land. In het kunstcentrum zijn een paar Aboriginals aan het werk. De een beschildert grote schelpen, iemand is bezig met een mooi schilderij en twee vrouwen weven prachtige mandjes van riet. In allerlei kleuren. Ik vraag of ze het riet verven maar ze blijken het zo te vinden op het eiland. In het algemeen is men niet zo spraakzaam tegen ons. We raken aan de praat met een blanke man die hier werkt en komen wat meer te weten. In deze gemeenschap wonen driehonderd mensen. Ze zijn van alle gemakken voorzien, hebben wasmachines en televisies. Niks traditioneels meer? Jawel, ze mogen nog schildpadden vangen en eten en doen dat ook. Niet zijn smaak. En ze delen alles met elkaar, bootjes, auto's en zelfs hun huizen. Het verbranden van bos blijkt overigens opzettelijk te worden gedaan om de grond vruchtbaar te maken.
Het was leuk om in dit dorpje rond te lopen, onze nieuwsgierigheid is bevredigd. Alhoewel een goed beeld vormen in drie uurtjes natuurlijk niet echt mogelijk is. We zijn net op de terugweg als we een auto horen aankomen. Het is heet en ik heb wel zin in een lift en steek m'n duim op. Het is Johnny met een vriend. Natuurlijk krijgen we een lift. Als we er zijn vraagt de vriend of we niet wat sterke drank aan boord hebben. We zeggen dat we niets hebben en lopen naar onze bijboot. Hmmm, die lift is ineens wel verdacht ;-).