Magnetic Island
Joost, 2/6/2009, 13:40
Joost, 2/6/2009, 13:40
We liggen weer. Na een tocht van zeven dagen non-stop op zee laten
we het anker vallen bij Magnetic Island. Het blijft een geweldig
gevoel om aan te komen. De voldoening van weer een nieuwe tocht
succesvol te hebben afgerond. En het comfort van een boot die stilligt
en waar je doorheen kan lopen zonder je overal vast te hoeven houden.
Het vertrek naar zee na zo lang stilgelegen te hebben was een beetje
spannend, maar we kunnen het nog, ook met een baby.
Magnetic Island ziet er leuk uit op het eerste gezicht. Kenmerkend zijn grote ronde granietblokken die overal rond het eiland liggen. Wij liggen in een rustige en grote baai met nog een paar andere boten. Ruimte genoeg. Vandaag wilden we naar de kant gaan voor een eerste verkenning. Ik was bezig het bijbootje klaar te maken toen er een vissersboot met zijn boeg vlak bij ons kwam. Voorop stond iemand die vroeg of we een lift naar de kant konden geven. Ze hadden een zieke aan boord die naar de dokter moest. Dat was natuurlijk geen probleem. Ik heb de jongen afgezet op het strand en toen ik terugvoer zwaaide een ander bemanningslid van de vissersboot naar me. Toen ik bij hem aankwam gaf hij me een forse zak vol enorm grote, versgevangen garnalen! En een korte uitleg hoe ik ze moest bereiden. Zo, die zak is meteen de koelkast ingegaan.
Op de kant ging het er gemoedelijk aan toe. Een paar eettentjes en een supermarkt en veel meer was er niet. Her en der zaten wat mensen, maar het was zeker niet druk te noemen. We hebben een tijdje zitten praten met een wat ouder Australisch stel nadat we gevraagd hadden te helpen met de bijboot het strand op slepen. Ze hadden zelf maar liefst zes kinderen en ze vonden Siebe erg leuk. Contact leggen lijkt met een baby toch makkelijker te gaan.
De rest van de dag hebben we niet veel bijzonders gedaan. Ilse heeft de naam van de boot op de romp geschilderd, een vereiste om Indonesie in te komen. Ik heb 's avonds de garnalen volgens instructies bereid en ze waren heerlijk. Verder dan de halve zak zijn we niet gekomen, dus morgen eten we zeker weer iets met garnaal.
Magnetic Island ziet er leuk uit op het eerste gezicht. Kenmerkend zijn grote ronde granietblokken die overal rond het eiland liggen. Wij liggen in een rustige en grote baai met nog een paar andere boten. Ruimte genoeg. Vandaag wilden we naar de kant gaan voor een eerste verkenning. Ik was bezig het bijbootje klaar te maken toen er een vissersboot met zijn boeg vlak bij ons kwam. Voorop stond iemand die vroeg of we een lift naar de kant konden geven. Ze hadden een zieke aan boord die naar de dokter moest. Dat was natuurlijk geen probleem. Ik heb de jongen afgezet op het strand en toen ik terugvoer zwaaide een ander bemanningslid van de vissersboot naar me. Toen ik bij hem aankwam gaf hij me een forse zak vol enorm grote, versgevangen garnalen! En een korte uitleg hoe ik ze moest bereiden. Zo, die zak is meteen de koelkast ingegaan.
Op de kant ging het er gemoedelijk aan toe. Een paar eettentjes en een supermarkt en veel meer was er niet. Her en der zaten wat mensen, maar het was zeker niet druk te noemen. We hebben een tijdje zitten praten met een wat ouder Australisch stel nadat we gevraagd hadden te helpen met de bijboot het strand op slepen. Ze hadden zelf maar liefst zes kinderen en ze vonden Siebe erg leuk. Contact leggen lijkt met een baby toch makkelijker te gaan.
De rest van de dag hebben we niet veel bijzonders gedaan. Ilse heeft de naam van de boot op de romp geschilderd, een vereiste om Indonesie in te komen. Ik heb 's avonds de garnalen volgens instructies bereid en ze waren heerlijk. Verder dan de halve zak zijn we niet gekomen, dus morgen eten we zeker weer iets met garnaal.