Familie op zee
Joost, 30/5/2009, 08:00
Joost, 30/5/2009, 08:00
Het eerste eiland van de Whitsunday groep is in beeld, de meest noordelijke plek waar we vorig jaar gekomen zijn. De windstilte is voorbij en we hebben nu een goede windkracht vier van achter. Na de zeezieke start gaat alles voorspoedig.
Het zeilen op zee met Siebe erbij is erg leuk. Normaal gesproken is er niet veel werk te doen, de boot vaart zichzelf. We hebben dus veel tijd om met Siebe te spelen. Vooral voor mij is dat iets nieuws. Ik merk duidelijk dat ik tijdens mijn negen tot vijf baan in Brisbane een stuk minder mee kreeg van zijn leventje. Het is zo luxe om samen voor hem te kunnen zorgen. Onder zijn wieg hebben we permanent een tweepersoonsbed gemaakt wat zijn veilige speelomgeving is geworden. Links en rechts liggen kussens zodat hij niet te hard tegen de kant kan rollen. Hij lijkt het continue bewegen van de boot als normaal element van zijn omgeving mee te nemen. Alles is natuurlijk nieuw en dit is gewoon weer een nieuw ding. We hebben een nijntje knuffel opgehangen en die zwiept steeds heen en weer. Siebe ziet er echt een uitdaging in om hem te pakken en hij wordt er al aardig goed in. Nee, wij hebben geen batterijen nodig om speeltjes te laten bewegen.
Verder hebben we ons oude ritme opgepakt van 's middags warm eten en afwassen en 's nachts afwisselend wacht houden. Het wachtschema was altijd vier uur op vier uur af, maar dat hebben we nu aangepast. Ilse gaat tegelijk met Siebe slapen van zes uur 's avonds tot middernacht. In die periode wordt hij zelden wakker. Als hij dan later gaat spoken heeft Ilse toch wacht en kan ze hem tussendoor voeden. Ik kan dan tot 's ochtends vroeg slapen. Dit bevalt ons allebei erg goed.
Naar verwachting komen we maandag op Magnetic Island aan. We hebben dan een flinke slag naar het noorden gemaakt vanaf Brisbane en willen dan langzaam in dagtochten naar Cape York zeilen, het noordelijkste puntje van Australie.
Het zeilen op zee met Siebe erbij is erg leuk. Normaal gesproken is er niet veel werk te doen, de boot vaart zichzelf. We hebben dus veel tijd om met Siebe te spelen. Vooral voor mij is dat iets nieuws. Ik merk duidelijk dat ik tijdens mijn negen tot vijf baan in Brisbane een stuk minder mee kreeg van zijn leventje. Het is zo luxe om samen voor hem te kunnen zorgen. Onder zijn wieg hebben we permanent een tweepersoonsbed gemaakt wat zijn veilige speelomgeving is geworden. Links en rechts liggen kussens zodat hij niet te hard tegen de kant kan rollen. Hij lijkt het continue bewegen van de boot als normaal element van zijn omgeving mee te nemen. Alles is natuurlijk nieuw en dit is gewoon weer een nieuw ding. We hebben een nijntje knuffel opgehangen en die zwiept steeds heen en weer. Siebe ziet er echt een uitdaging in om hem te pakken en hij wordt er al aardig goed in. Nee, wij hebben geen batterijen nodig om speeltjes te laten bewegen.
Verder hebben we ons oude ritme opgepakt van 's middags warm eten en afwassen en 's nachts afwisselend wacht houden. Het wachtschema was altijd vier uur op vier uur af, maar dat hebben we nu aangepast. Ilse gaat tegelijk met Siebe slapen van zes uur 's avonds tot middernacht. In die periode wordt hij zelden wakker. Als hij dan later gaat spoken heeft Ilse toch wacht en kan ze hem tussendoor voeden. Ik kan dan tot 's ochtends vroeg slapen. Dit bevalt ons allebei erg goed.
Naar verwachting komen we maandag op Magnetic Island aan. We hebben dan een flinke slag naar het noorden gemaakt vanaf Brisbane en willen dan langzaam in dagtochten naar Cape York zeilen, het noordelijkste puntje van Australie.