Held op sokken
Jessie, 12/8/2008, 10:00

Na een goed geplande tocht en nog fabuleuzer uitgevoerd, kwamen we aan in Fitroyreef. Volgens de Lonely Planet "perfect snorkelling, most beatifull fish and incredible colorfull coral". Na 2 nachtknallers (een term, onstaan door onze bijna onmogelijke missie Brisbane te bereiken in nog geen twee weken) maakten we ons klaar voor mijn eerste snorkeltrip vanaf eigen boot. Ik als befaamde duiker, weet als geen ander wat mooi duikwater is en was al zeer onder de indruk van de kleur en helderheid van het zeewater. Mijn eigen snorkelset had ik meegenomen, een wetuite kon ik lenen van Ilse, want die paste er, gelukkig voor mij, niet meer in met haar buik. Gesetteld en al, zat ik klaar in het bijbootje om de mooiste stukken koraal te gaan spotten. Als extra attribuut werd mij de speargun aangereikt. Het was tenlotte al weer 5 dagen geleden dat we bij een supermarkt geweest waren en een verse vis zou prima smaken nu we voor anker lagen. Joost had mij al wel ingelicht over het spearvissen en dat er tot nu nog niets mee gevangen was. Aan mij de eer dus. De wind was guur, de zon fel. Ons plan was om eerst met m'n hoofd vanuit het bijbootje in het water te hangen om te checken of we bij de juiste koraaltafel waren, zals in de LP vermeld stond. Koraaltafel 1, bleek alleen rotsen, geen vis. Koraaltafel 2, rotsen met wat zeewier en 1 kleine vis. We besloten naar onze buurboot te varen en hen te vragen waar nu het koraal was, waar al die toeristenboten op af komen (die er overigens nu nog niet waren). Aan de rand van het atol ligt schitterend koraal en lots of fish! Dit is klare taal. Met snorkelset en speargun spring ik het water in. Ik steek mijn hoofd door het wateroppervlak en zie vis. Niet overdreven veel, maar in iedere duikbrilview toch zeker 2. De speargun, groter dan een gemiddeld fazantengeweer, was al op spanning gebracht. Het enig wat me te doen stond was de trekker overhalen op ongeveer een halve meter afstand van het slachtoffer, ons avondmaal. Met flipper aan kan je hard zwemmen, maar bleek al snel geen geschikte methode. Vissen zwemmen harder. Ik laat me meedrijven op de zoute zee, stuur af en toe bij en houd de speargun continu in de aanslag. Mijn eerste kandidaatslachtoffer krijg ik in mijn vizier. Een vis van ongeveer 25 centimeter lang, gestreept in de kleuren zwart, geel en blauw. Een schitterend exemplaar, de juiste grootte. Ik volg deze zebravis, duik de hoek om bij het volgende bosje koraal, zie zijn vloeiende voortbeweging door het water, frons mijn wenkbrauwen en aarzel. Deze vis was te mooi, deze vis verdiende het om te blijven leven en bij een aarzeling zou ik toch niet raak schieten, moest de gun opnieuw gespannen worden en zou een volgende vissenjager mijn resultaat kunnen overtreffen door met slechts 1 schot een vis te vangen. Op naar een nieuw slachtoffer. Boven een bosje hard koraal, niet kleurrijk, hingen in dezelfde kleur een aantal vissen, formaat ongeveer 50 cm. Mijn nieuwste tactiek voerde ik uit. Drijvend richting het koraal, af en toe bijsturend met 1 van de 2 flippers, hield ik mijn adem in en en richtte de speargun op een willekeurige vis die voorbij zwom. De een was te ver weg, een ander had mij eerder in de gaten dan ik in mijn vizier. En toen ineens zag ik er nog een, verschuilt tussen het harde kleurloze koraal. Met zijn staart in mijn richting, zijn ogen op het wijde blauw gericht. Deze vis heeft mij niet in de gaten, deze vis heeft geen idee van wat er achter hem gebeurd. Ik stuur nog een beetje bij, houd mijn adem langer in dan normaal, strek langzaam mijn arnmen om de punt van de speargun dichterbij de roos te krijgen en zo dat ik langs al het koraal schiet. BAF! De spear schiet met een idioot hoge snelheid van de gun af, door het water, langs al het koraal en midden door de vis. Als in een slowmotion zie ik deze jacht voor me gebeuren. De spear heeft de vis doorboord, gespiest, ik was het die de trekker overhaalde. In fracties van seconden schoten er allerlei gedachtes door mijn hoofd, dat eindigde in: En nu? Wat moet ik nu met die vis, die stuiptrekkingen vertoond. Wat moet ik met de gun, die ik nog steeds vast heb en de lijn die zich in allerlei wegen door het koraal had gemanoevreerd, zonder dit te beschadigen, maar wel aardig in de knoop zat. Waaaaaahh!! Als een paniekerig wezen, steek ik mijn hoofd boven water. Ik spartel en zwem, terwijl ik krampachtig de gun vasthoud. Waar is Joost? Hij had mij de volgende stap nog niet uitgelegd, waarom zit hij niet vlak achter mij? Hij denkt dat er een haai in deze baai zit? Dat ik een haai gevangen heb? Nee, natuurlijk niet, er zit een vis aan de spear! En het touw zit verstrengeld door het koraal. De oudste Jager weet het klusje goed op te knappen. Met een paar slagen is het touw los en daarmee ook de spear. Zwemmend naar het bijbootje, de spear in de lucht, want haaien ruiken bloed en ik er achteraan met het touw en de gun. Zo, 1 schot, 1 vis, klaar om terug te keren naar het moederschip. De snorkelplek was dan welliswaar niet excellent, de smaak van deze Slaty Bream daarentegen wel. En ik, de held op sokken, heb de eer de eerste vis met de Jagersgun gevangen te hebben! Eet smakelijk!