Om nooit meer te vergeten
Ilse, 9/10/2007, 09:00

Op Palmerston houden ze de horizon goed in de gaten. Zien ze een jacht dan springen ze in hun bootje en racen erheen. Degene die er als eerste bij is mag de bemanning als gasten in huis nemen. Dat vinden ze leuk omdat ze dan andere mensen hebben om mee te kletsen. En wat een gastvrijheid. De douane is klaar en Bob neemt ons mee naar het eiland. De kinderen komen uit school en we lunchen buiten in de schaduw van de palmbomen. Rijst met papegaaivis, donuts en breadfruit. Vooral van de papegaaivis krijgen we geen genoeg. En er is meer dan genoeg. Na de lunch gaat Joost mee vissen en ik blijf op het eiland. Met Taia, de oudste dochter van zeventien, trek ik kokosnoten uit de palmbomen met een hele lange stok met een haak er aan. We hebben er veel nodig, want de volgende dag komt familie helpen met het slachten van het varken en die lusten tussendoor wel een kokosnootje. Aan het eind van de middag drinken we koffie en Bob brengt ons terug naar de boot. Zoveel gegeten dat we niet meer zelf hoeven te koken. De volgende morgen zwemmen er twee walvissen vlakbij onze boot! Langzaam bewegen ze zich voort maar opeens springen ze helemaal uit het water en laten zich er met een grote plons weer invallen. Ze krijgen er geen genoeg van en geven een mooie show weg. Daarna ontbijten we op het eiland met uitzicht op het varken dat geslacht wordt. Later helpen we zelf ook met het in kleine stukjes snijden van al het vet van het beest. Zondag is Bob jarig en drinken we samen met de familie de zelfgemaakte wijn die een andere cruiser hem kado heeft gedaan. Verder krijgen we een rondleiding op het eiland en Joost heeft met Paul, de broer van Bob, onze oesterschelpen uit de Tuamotus gepolijst. Ondertussen heb ik op school gekeken hoe ze lesgeven aan 25 kinderen varierend in de leeftijd van 5 tot en met 18 jaar. Allemaal in dezelfde klas. Al snel werd ik ook aan het werk gezet. Lezen met de kinderen, kijken of het werk af is en meer van dat soort dingen. Ieder werkt individueel en er staan zelfs schotjes tussen de tafels. 's Middags heb ik een tekenles gegeven. Het mooie eindresultaat hangt aan de muur van de school. Het was leuk om weer eens les te geven. Er zijn veel dingen op deze reis om nooit meer te vergeten maar dit was wel een hele bijzondere stop. Iedereen is zo aardig en behulpzaam op het eiland. Elke dag werden we van de boot opgehaald en teruggebracht en we kregen altijd meer eten dan we op konden. Helaas kunnen we niet langer blijven. Het cycloonseizoen dient zich aan. Dus zodadelijk vervolgen we onze reis naar Tonga. .