Jungle
Joost, 1/2/2007, 23:00

Wow! Gisteren was een erg gave dag! We zijn het binnenland van Dominica gaan bekijken. Je wordt hier op de ankerplek en in het stadje continu benaderd door meer of minder professionele gidsen die je mee willen nemen naar het binnenland, maar wij wilden graag op eigen houtje gaan. Ter bevordering van het avontuur. Maar het bleek vrij moeilijk om aan informatie te komen. Er is geen echte VVV en ook geen boekwinkel met een leuk wandelboekje. Het enige dat we hebben gevonden was een GPS waypoint op internet van de Syndicate waterval. Verder had iemand ons ook verteld dat het het beste was om eerst met de bus naar het iets verderop gelegen plaatsje Dublanc te gaan. Dus wij gingen met ons hand GPS en het waypoint in de rugzak op weg. In de bus begon de chauffeur al meteen te vertellen dat we niet handig bezig waren en dat zijn vriend ons voor 60 euro wel even een compleet verzorgde dag zou geven. We wilden toch zeker niet langs de highway afgezet worden en dan nog twee uur bergop lopen? Ja, dat willen we wel, "we like walking". Na een kwartiertje werden we inderdaad langs de weg eruit gezet, maar we hoefden nog absoluut niet naar ons GPS te grijpen, want er stopte toevallig net zo'n enorme rode pick-up truck die ons wel een lift wilde geven naar de watervallen. Nou, dat ging wel heel makkelijk! Nadat hij de auto aan het begin van het pad naar de waterval had geparkeerd liet de chauffeur ons nog even wat zien van de planten die daar groeide. Cacao, kaneelbomen, koffie, grapefruit, banaan, sinaasappel, citroen, het stond er allemaal! De man vervolgde zijn weg en wij gingen op pad naar de waterval. En dat was een fantastische tocht tussen allerlei tropische planten door die tot heel hoog groeiden. De Burgers Bush, maar dan echt. Twee keer moesten we over stenen de rivier oversteken en we vroegen ons wel een beetje af of we wel goed zaten, maar toen kwam de waterval in zicht. Normaal zou je bij een waterval, die zo mooi en hoog als deze is, hordes toeristen verwachten, maar hier waren we helemaal alleen. Daarna hebben we het pad verder de berg op gevolgd dat zou leiden tot een stuk regenwoud. Onderweg liepen we tussen sinaasappelbomen die er toch wel vrij wild en niet als plantage uitzagen. We raapten een sinaasappel van de grond en hebben hem opgegeten. Het was echt een heerlijk zoete en sappige sinaasappel. Helemaal opgaand in het survivalgevoel liepen we de bocht om en daar stond een man met een gasmasker op gif te sproeien. Oh. We zijn toch niet helemaal in de onbewoonde wereld. Het regenwoud waar we na nog een lift met een busje aankwamen staat vol met vreemde bomen. Om precies te zijn zijn de bomen niet zo heel vreemd, maar de wortels wel. Die zweven namelijk in de lucht waardoor je van verschillende kanten door de onderkant van de boom heen kan kijken. Het zijn bomen zoals ik die vroeger altijd verzon als ik een eng bos ging tekenen op school, de overal omheen krullende kruipplanten inbegrepen. Toen we daar uitgekeken waren wilden we wel terugwandelen naar de boot. We hadden het advies gekregen om een bepaald pad te volgen, want op andere paden waren mensen verdwaald en het zou er bovendien gevaarlijk zijn door gladheid. Het aanbevolen pad zou wel makkelijk te doen zijn. Vroeger was het een autoweg geweest, maar er lagen nu wat bomen overheen waardoor het niet meer begaanbaar was voor auto's. De route begon vrij goed. Af en toe inderdaad een flinke versperring, maar daar kwamen we wel overheen. Tot ineens het pad wel heel smal werd en iets later ook heel steil naar beneden. Onszelf vastgrijpend aan boomwortels en takken worstelden we bergafwaarts. Terug om hoog was zeker geen optie meer met al die glibberige modder, maar we waren ook niet echt zeker meer van het pad dat we volgden. Ergens in een donkerder stuk bos lag er ook nog ineens een slang op het pad. Zwart met witte driehoekjes, ongeveer 50 cm lang. We dachten dat het het onschuldige type was dat we op een bord hadden zien staan, maar ja, je weet het natuurlijk niet helemaal zeker. Dus ik ben maar wat takken naar hem gaan gooien. Hij bewoog alleen geen millimeter. Conclusie, hij is dood. Maar toen ik eroverheen stapte vloog het dier ineens pijlsnel weg. En langzaam maar zeker werd het pad steeds beroerder en zo stijl dat het eigenlijk niet leuk meer was. De GPS hadden we ondertussen al tevoorschijn getrokken en we waren erg blij dat we ook nog waypoint BOOT hadden geprogrammeerd. De richting van het pad was wel ongeveer goed. Dat was in ieder geval wel positief. Later begon het pad zich ook nog te splitsen en toen werd de GPS echt nuttig. Zo kozen we onze richting en gelukkig was na een tijdje het allersteilste stuk voorbij. De verlieten het bos en kwamen toen in een enorm veld van bananenbomen terecht. Ook apart hoor, het leek wel zo'n avonturenfilm! We hebben er wel een paar proberen te eten, maar ze waren nog veel te hard. Uiteindelijk kwamen we toch weer op een grindweg terecht vanwaar we vrij makkelijk weer naar de boot konden lopen. Alles bij elkaar een veel spannendere tocht dan we hadden verwacht. Na een lekkere duik in zee te hebben genomen bij de boot hebben we onze mooie kleren aangetrokken en zijn we naar het restaurant van Big Papa gegaan voor een Mild Caribbean Curry Chicken. Dat was echt niet slecht. En we zijn maar meteen blijven plakken voor de Reggae Night. Grote speakers werden geinstalleerd en het feest kon beginnen. In Europa heb je skihut muziek waarbij bekende nummers worden voorzien van een housebeat. Hier doen ze hetzelfde met reggae! Allerlei bekende nummers in reggae uitvoering. Natuurlijk afgewisseld met de lokale favorieten. En ze weten hier wel hoe ze moeten dansen, het ziet er allemaal heel relaxt uit. Misschien kwam dat ook wel omdat de locals buiten voor het restaurant op het strand een openlucht coffeshop begonnen. We hebben nog even gepraat met een man met de naam Macaroni over ons avontuur. Oei oei oei, hij vond dat we echt heel fout bezig waren geweest. We hadden geen idee van waar sommige paden terecht kwamen! Je kon zomaar verdwalen en het volgen van een pijl op de GPS was echt geen garantie voor een goede afloop. Er schijnen bijvoorbeeld hele gebieden te zijn met zogenaamd razorgras. Gras dat zo scherp is als een scheermes. Daar wil je echt niet in komen. Wij hadden natuurlijk geen idee. En daarna legde hij uit hoe hij op wilde varkens ging jagen met honden en speren. En dat je een kokosnoot moet planten op de kortste dag van het jaar omdat de plant dan klein blijft en je makkelijk de kokosnoten kan plukken. En over gestoken worden door dertig centimeter grote duizendpoten rond volle maan... Terug op de boot hebben we bij de natuurlijk nog steeds hoorbare reggae nog even zitten nagenieten van deze dag in het licht van deze maan.