Print dit verhaaltje

I came from down-under...
Silvia, 4/5/2008, 04:00

Afgelopen zaterdag vertrok ik dan met een enorme backpack vol real good Dutch stuff (nee, geen ingeslikte bolletjes, maar lekker veilig: schenkstroop, drop en Jip en Janneke- rompertjes) richting Nieuw- Zeeland. Na een paar uur door hectisch Hong- Kong te hebben gelopen zat ik opnieuw - met mijn benen in m'n nek- in het vliegtuig. Na weer 12 uur vliegen landde ik in Auckland. Zoals jullie misschien wel weten gaat er regelmatig iets mis met mij op het vliegveld=85 (Ja, ik ben idd dat meisje uit die wilde verhalen die zonder paspoort van Kaapstad naar Amsterdam is afgereisd). Maar goed, ook dit keer kwam mijn toch ietwat chaotische aard weer even boven drijven.. In het vliegtuig werd al een aantal keer aangekondigd dmv van filmpjes dat het ABSOLUUT verboden is om "bio-organic material" Nieuw- Zeeland in te voeren. Volgens de kiwi's is dit erger dan XTC. Ze zijn als de dood voor enge insecticiden, vieze wormpjes in appels, bananen e.d. op dit eiland. Logisch, want dit prachtige eiland moet blijven zoals het is. Eenmaal op het vliegveld werd het nog eens een aantal keer omgeroepen en ook dmv van borden werd aangeven: "Fine 500.000 dollar", mochten ze een complete ananas in je tas vinden. Daarnaast moest ik nog een complete vragenlijst invullen. Eenmaal bij de douane bleek dat ik =E9=E9n vraag over het hoofd had gezien. De meest onschuldige vraag van het lijstje: "Of ik de afgelopen 12 maanden in de gevangenis heb gezeten". Je begrijpt dat er even wat langer naar m'n paspoort werd gekeken=85 Daarnaast vroeg mevrouw of ik echt niets van fruit oid in mijn tas had zitten. Nee, dus. Je raadt het natuurlijk al: toen mijn rugzakje eindelijk door de r=F6ntgen ging, werd er even paniekerig gereageerd door het personeel. Mijn tas werd leeg gehaald.. En ja hoor, er werd een onschuldig Hollands appeltje uitgevist. Ik mocht uiteindelijk doorlopen, maar ik sta vast voor eeuwig op de zwarte lijst.. Het was heerlijk om Ilse aan te treffen op het vliegveld! Na bijna 2 jaar kon ik haar eindelijk weer een gigantisch lange grouphug geven, ook namens alle familieleden en vrienden in Nederland natuurlijk. En ja, ik was een van de eersten die Ilse kon feliciteren met de "kleine kiwi"( Nieuw-Zeelanders worden liefkozend 'kiwi's genoemd). En jongens, ze heeft echt een prachtbuikje! De eerste nacht hebben we doorgebracht in de heerlijke berglucht van the long white cloud. Ilse ging compleet uit haar dak toen ze zag dat ze in dit knusse huisje onbeperkt kon douchen. Dit was toch even wat anders dan een douche met muntjes zoals ze de afgelopen tijd gewend was. De afgelopen dagen hebben Ilse en ik intens genoten van elkaar en van de breathtaking omgeving van Nieuw- Zeeland. We hebben gelachen, gehuild, geliefd, geschreeuwd, geleefd, gevochten en gedronken (nee, grapje, dat laatste mogen zwangere vrouwen helaas niet meer;-). Helaas heb je sommige dingen in het leven niet in de hand en kwam er donderdag helaas een einde aan onze heerlijke dagen in Nieuw- Zeeland. Zoals Ilse het zo mooi zei: "Tja, het leven is niet altijd een doos met bonbons tenzij er ook niet zulke lekkere in horen te zitten". Mijn opa is afgelopen dinsdag overleden en ik wilde de begrafenis bijwonen. Het afscheid was zwaar, maar deze heerlijke dagen neemt niemand ons meer af! We hebben ons compleet suf genoten.. .Onze vriendschap is alleen maar sterker geworden.