Print dit verhaaltje

En we drijven weer!
Joost, 2/5/2008, 22:00

Afgelopen maandag kwam Ilse's beste vriendin Silvia aan in Auckland om ons te bezoeken. Alleen omdat de boot op de kant weinig aantrekkelijks te bieden heeft was het plan dat Ilse en Silvia eerst een weekje zouden rondtrekken met de auto. In die tijd zou de boot het water in gaan en kon ik proberen alles zeilklaar te krijgen zodat we de tweede week ook nog wat zouden kunnen zeilen met ons drieen. Dus sinds maandag was ik alleen op de boot. Niet heel gek, want een boot met zoveel troep is eigenlijk geen plek voor een zwangere vrouw. En ik kon nog meer gereedschap uitgestald laten dan wat ik normaal al deed. Alles liep volgens plan totdat ik telefoon van Ilse kreeg dat Silvia plotseling voortijdig terug moest keren naar haar familie. Ilse zou haar op het vliegveld uitzwaaien en dan terug naar de boot komen zo rond de tewaterlating. Het kan soms heel anders lopen dan verwacht. Toen de boot in het water lag was Ilse er nog niet, maar gelukkig kon Martin van de Dingo me helpen de boot naar de haven te varen. Als we bij de werf te lang aan de steiger zouden blijven liggen zouden we vast komen te zitten met laag water. In de haven hebben we eerst nog een showtje weggegeven door op de stroming over dwars tegen de palen aan te drijven, maar daarna lagen we toch goed tussen de palen. Ondertussen was Ilse ook net aangekomen. Toen we net Ilse's reisspullen in de boot hadden gezet en de bijboot weer in wilden stappen bleek deze ineens twintig meter verderop te drijven. Oeps, niet vastgelegd. We zijn er echt even helemaal uit. Kleren uitgetrokken en in het donker de rivier ingesprongen om dat bootje maar weer op te halen. Daarna hebben we samen met Dingo friet met mayonaise gehaald bij de Chinees en de bitterballen (made in NZ volgens NL recept) gefrituurd die Ilse op de terugweg uit Auckland in een Nederlandse winkel had gekocht. Zonder ons bezoek was er ook ineens geen haast meer om de boot in een paar dagen zeilklaar te krijgen. Maar het leven op het water is wel weer helemaal fantastisch. Vanochtend werden we wakker met een leuk zonnetje en blauwe lucht. De boot wiegde langzaam heen en weer. Dat doet een boot altijd, maar nu we zo lang op de kant hebben gestaan viel het ons ineens weer op. Buiten niet het gebruikelijke geluid van snerpende haakse slijpers en grommende bulldozers en ook geen uitzicht meer op een industrieterrein. We lagen weer gezellig tussen de andere boten in het Town Basin in Whangarei. Ik stapte in ons nieuwe bijbootje en roeide langzaam naar de kant genietend van onze herwonnen leefomgeving. Zelfs het feit dat ik op weg was naar de tandarts voor het vullen van drie gaatjes deed niets af aan mijn geluk. En de tandarts was erg vriendelijk, professioneel, pijnloos en gaf me ook nog korting. De rest van de dag hebben we wat gewinkeld en de middag afgesloten met een bbq op de boot. Wat een heerlijk ontspannen dag na de afgelopen acht weken non-stop geklust te hebben.