Hiva Oa
Joost, 25/7/2007, 03:00

We zijn nog steeds heel enthousiast over de Marquesas. Het is de combinatie van fantastische natuur (dit zijn de mooiste eilanden die we ooit hebben gezien) en vriendelijke mensen die het zo leuk maakt hier te zijn. Er heerst geen toeristische sfeer zoals op zoveel andere mooie plekken, want hier komen nauwelijks toeristen. Wij hebben er eigenlijk nog geen gezien behalve de mensen van de andere zes boten die hier in de baai liggen. Dat maakt ook dat het liften erg goed werkt. Je hebt geen taxi of bus nodig. Iedereen rijdt in een auto met laadbak en als je je duim opsteekt krijg je altijd een lift. Tot afgelopen vrijdag zijn we op Fatu Hiva gebleven waar ik vooral bezig ben geweest met vissen. Er was zo weinig te koop dat vissen serieus interessant werd als voedselvoorziening. Maar het was niet zo makkelijk. Eerst met wat brood en fruit geprobeerd, maar de vissen schenen niet vegetarisch te zijn. Later heb ik van iemand een speargun geleend. Dat is een apparaat waarmee je al snorkelend onder water een metalen speer kan afvuren die je op spanning brengt met een dik stuk rubber. Aan de speer zitten wat tanden en daarmee kun je een vis schieten. Leuke hobby, maar echt grote vissen zag ik niet zwemmen. Toen maar een kleintje geschoten als aas aan de haak voor misschien een grotere. Overigens moet je als je een vis hebt zo snel mogelijk het bijbootje in gaan, want er kunnen heel snel haaien op af komen. Ik heb dat ook braaf gedaan, want in onze baai was al een hammerhead haai gezien. 's Nachts met dat visje naast de boot wat succes gehad in de vorm van bruut afgerukt vistuig, maar niks aan boord gehaald. Daarna wilde het helemaal niet meer lukken. Ik kreeg zelfs nog een stuk geitenlong van de buurman. "Very bloody, success guarantueed." Maar niet bij ons. Vrijdag hebben we de hele dag gezeild richting het volgende eiland Hiva Oa. Hier hebben we enthousiast gewinkeld in de supermarkt. Baguette met kaas was de hoofdattractie. Verder een modderige wandeling gemaakt naar een steen met tekening van oude stammen. Niet heel spectaculair, maar wat wel erg leuk was waren de bananenbomen langs het pad. Ik wilde toch eigenlijk wel zo'n tros eraf halen en meenemen voor de komende week. Een complete tros heeft zo'n vijftig bananen, dus dat schiet lekker op. Maar ze hangen behoorlijk hoog. Eerst geprobeerd Ilse op te tillen, daarna Ilse mij, maar we konden er niet bij. Toen ben ik in de boom geklommen. De stam is glad, maar met armen en benen eromheen geklemd gaat het net om stukje bij beetje omhoog te schuiven. Helemaal bovenin zat de tros vast. Ik boog hem een stuk opzij en hij begon langzaam af te breken. Daarna met mijn hele gewicht eraan gaan hangen en krak, hij was los. Alleen had ik toen geen armen meer vrij om de boom vast te houden, dus gleed ik met tros en al langs de stam naar beneden. Mijn kleren helemaal smerig, maar de bananen waren binnen. Daarna met een scherpe steen nog de overtollige stukken tak eraf gehakt om wat gewicht te besparen op de wandeling van nog een uur terug naar de boot. In dat thema heb ik ook een machette van vijftig centimeter gekocht. Leek me wel praktisch voor wilde vissen met harde hoofden. Even ter compensatie van deze Tarzanverhalen: we zijn vandaag naar het Paul Gauguin museum geweest om schilderijen te bekijken en een replica van zijn huis. Hij en ook Jacques Brel hebben hier op Hiva Oa gewoond. We hebben ze ontmoet op het kerkhof.