Print dit verhaaltje

Nog steeds op zee
Joost, 25/5/2007, 20:00

Vandaag zijn we tien dagen onderweg en we hebben nog 511 mijl te gaan, ongeveer de helft van de afstand. Als alles vanaf nu zou meezitten varen we dat in vijf dagen, maar dat lijkt onwaarschijnlijk. Onze streeftijd van 10-11 dagen is dus zeker niet meer haalbaar en we hebben ons daar maar bij neergelegd. De afgelopen dagen zijn we gelukkig niet meer de Vliegende Hollander geweest, maar voortgang blijft erg langzaam. Ik vermoed El Nino als veroorzaker van de abnormale stroming hier. Het is even El Nino geweest begin dit jaar en misschien is dit nog het staartje. (El Nino is een natuurlijke omkering van de stroming voor de kust van Ecuador en Peru) De tocht lijkt op een labyrint. We zigzaggen heel langzaam in de goede richting op zoek naar een punt waarvan we de positie niet echt weten en dat ook elke dag iets verschuift. Vanaf dat punt zijn de omstandigheden net gunstig genoeg zodat we, plop, ineens in een keer door kunnen zeilen en waarbij het onderweg alleen maar gunstiger wordt. Van een boot voor ons hebben we hun magische punt gekregen en daar zijn we nu vlak in de buurt. Het is vast alweer verplaatst, maar we hebben wel het gevoel dat we kansen hebben. We spreken ook dagelijks over de te volgen strategie om het punt te vinden, onderscheppen of in te sluiten. Al dwalend zijn we wel helemaal in het ritme gekomen dat eigenlijk alleen bestaat uit wacht houden, eten en slapen. En optioneel lezen of muziek luisteren. Verder is het weer goed. Soms zon, soms wolken, nauwelijks regen en grotendeels vriendelijke wind. Uit de verkeerde richting, dat wel. Onze beleving is opgeschoven van "afzien" in de richting van "uit te houden", maar het niveau "wat een feest" is nog ver weg hoor.