Visite
Frans (vader Joost), 16/2/2007, 17:00

Nederland 7 graden, regen, zwaar bewolkt. We stappen in het vliegtuig, naar London en vervolgens in het vliegtuig naar Grenada. Als het vliegtuig is geland heb je nog niks in de gaten door de airco, maar zodra je op de trap staat, breekt het zweet je uit. 27 graden, zon, blauwe lucht, blauw water en dat midden in de winter. De douane door gaat zonder probleem. Where do you stay. We stay on a boat. Okay. Have a nice stay. Buiten het vliegveld staan Joost en Ilse ons op te wachten en het weerzien is hartelijk. Met een taxibusje gaan we richting de baai. Binnen een kwartier zijn we aan boord en zitten we in kuip in de zon. Het uitzicht is fantastisch. Het eiland is erg groen, palmen, bomen nergens zie je kale rotsen. Iedereen ligt op het anker. Rubberbootjes varen heen en weer. Er is altijd wat te zien. Koud biertje erbij en de vlucht van negen uur is weer vergeten. =bas Nachts om drie uur vertrokken en =bas avonds om 20.30 aangekomen. Locaal is het dan pas 15.30 uur. Nadat de zon is ondergegaan gaat de barbeque aan en gemarineerde ribbetjes en kipvleugeltjes op de BBQ. Om 21.00 uur vallen Corry en ik in een diepe slaap om pas om 8.00 uur de volgende dag wakker te worden. De volgende dag moeten we in quarantaine. Er moet nog geschilderd worden aan de boot en de ouders mogen gaan zwemmen. We zijn naar een baaitje gevaren waar we helemaal alleen liggen. Het water is 27 graden en je kijkt zo naar de bodem. Koraal en kleine bruine visjes zie ik onder water. Als we uitgezwommen zijn moeten we het bijbootje in en wachten tot we weer aan boord mogen, want het schilderwerk is nog iet droog. We zijn dus in quarantaine, dat zie je wel vaker bij de scheepvaart. Corry en ik zijn meteen zo rood als een kreeft. Joost en Ilse met al maanden zoncontact hebben nergens last van. Ik heb na een dag hier in de Caribean al meer zon gehad dan de hele Nederlandse winter. We zijn van St. George=bas naar Dragon bay gevaren om te schilderen en te zwemmen. We voelen ons net piraten op zoek naar de schat. De volgende dag gaat het echte werk beginnen. We varen langs het eiland om tussen twee eilanden de zee over te steken richting Carriacou eiland. De golven zijn een meter hoog en aan de wind zeilen we tot ten oosten van het eiland. Het laatste stuk op de motor om tegen de oostenwind in te varen en te ankeren in Tyrrel Bay. Daar nemen we een heerlijk duik om het zout weg te spoelen na acht uur zeilen. Dan vergeet je alles, je werk, de detoxers, zelfs het carnaval. Als de zon gaat zakken dan eten we ouderwetse spekpannenkoeken met Hollandse oude kaas en uien. Dat smaakt hier trouwens uitstekend. Ik kan altijd nog een pannekoekboot gaan exploiteren. Een inboorling, hij heet Simon heeft heerlijke chileense wijn die hij met zijn bootje bij ons aan boord brengt. Kosten 45 east caribean dollars, dat wil zeggen ongeveer 4 euro per fles. De wijn smaakte fantastisch. Vandaag is het 16 februari. Jessie (zus Joost) van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Zij gaat naar de wintersport. Dat laatste is nu toch wel een veel te ver van mijn bed show...