» exacte locatie
De afgelopen dagen zijn we weer regelmatig actief geweest in het Rode
Zee casino. Het begon met een windstille middag waarop we ons ernstig
afvroegen waarom ons anker nog in de grond zat. Het weerbericht
voorspelde echter voor de nacht een windkracht drie en uit ervaring
weten we dat dat hier windkracht vijf betekent. Maar wat bleek,
windstilte de hele nacht! Vreselijk om vanuit je bed de boot zo stil
als maar kan te voelen liggen. Gemiste kans dus. Zodra het licht was
hebben we direct het anker opgehaald en zijn we op weg gegaan. Nog
steeds geen wind. Maar dat veranderde helaas snel. Kleine golfjes die
langzaam grotere golfjes en daarna golven werden. Na een paar uur
besloten we maar weer af te slaan richting een ankerplek die daar
gelukkig lag. De hele middag wind gehad en we waren blij dat we niet
doorgeploeterd hadden. Tegen de avond ging de wind weer helemaal
liggen. Gaan dus. Na nog geen uur was dat allemaal weer anders en
stond er een stabiele windkracht vijf recht op de neus. Geen ankerplek
in de buurt en we wilden ook niet omkeren. De golven waren niet zo
vervelend als normaal, dus we besloten maar door te gaan. En na een
paar uurtjes werd alles weer rustig en konden we de hele nacht goed
voortgang maken. We passeerden de ene na de andere ankerplek zonder te
hoeven stoppen. Ook gedurende de volgende dag bleven we gewoon
doorvaren. Het ging allemaal erg lekker. Het weerbericht voorspelde
wel harde wind voor het eind van de dag, maar we waagden het erop.
Toen we 's middags ons anker lieten vallen begon de wind net aan te
trekken. Een uur later was het windkracht zes die als een fohn
aanvoelde omdat het rechtstreeks uit de woestijn kwam. We waren erg
tevreden met onze voortgang. 's Avonds toen we net een uur in bed
lagen werd ik even wakker en merkte ik dat alle wind weer weg was. Het
motto blijft "gaan als het kan", dus slapen: niks daarvan. Anker op en
weg. Het begon allemaal weer prachtig, maar vanaf elf uur 's avonds
was het al weer afgelopen. Een gehak en gestamp, vreselijk. We konden
ook geen kant op. Onze route was vlak langs de scheepvaartroute omdat
er in de rest van de Golf van Suez onverlichte afgedankte
olieplatformen liggen op onbekende locaties. Een beetje Russisch
roulette dus om 's nachts op verkenning te gaan buiten de veilige
route. Vlak voor het licht werd staken we de scheepvaartroute over en
konden we met het eerste daglicht doorzeilen naar een ankerplek. Geen
fraaie tocht, maar wel weer iets opgeschoten.
De plek waar we terecht waren gekomen was vergelijkbaar met Port
Ghalib in de zin van dat het een toeristisch nepdorp was. Alleen dit
was compleet vervallen met afbladderend pleisterwerk en geen gast te
bekennen. Het enige dat nog leefde was een kitesurfclub. Begrijpelijk,
want het waait hier dus erg vaak en ook hard. Ik dacht even leuk
kitesurfles te nemen, maar dat bleek een slordige 300 euro voor een
dag te kosten. Nee bedankt. Wat wel erg mooi was is dat er totaal geen
controle was op wat er daar zo gebeurde. Dat betekende dat ik
ongestoord diesel kon gaan halen met een taxi bij het tankstation.
Officieel is dat smokkelen en worden jachten geacht in de jachthaven
te tanken voor 75 eurocent per liter. Maar aan de pomp betaal je
slechts 15 eurocent. Dat was voor de 270 liter die ik nodig had een
leuke meevaller.
Vanochtend hebben we zonder drama's een kleine sprong gemaakt van 2
uur varen naar de volgende ankerplek Ras Sudr op het Sinai
schiereiland. Onderweg kwam er een groep dolfijnen naast de boot
zwemmen en ze deden echt goed hun best om er iets leuks van te maken.
Siebe vond het geweldig. Nu is het nog 25 mijl naar Suez. Onder
normale omstandigheden kost dat ons een uur of zes. Het weerbericht
voor morgen en overmorgen ziet er weer goed uit. We weten niet meer
precies wat dat zegt, maar hoe dan ook denken we er binnenkort echt
wel te zijn.
