Zeilen met Siebe
» exacte locatie
Print dit verhaaltje Ineens liggen we weer op het ruime water voor anker na meer dan zes maanden stilgelegen te hebben in de stad. We zijn bezig met een tocht door de Moreton Bay, een baai aan de monding van de Brisbane rivier. Even een andere omgeving voor een paar dagen, controleren of alles nog werkt aan boord en natuurlijk vooral om te ervaren hoe het zeilen is met Siebe erbij.

De hele week hebben we allerlei voorbereidingen getroffen voor vertrek. Het is ongelofelijk hoe de zeewaardigheid van een boot achteruitgaat van stilliggen. Zonnepaneel los op het dek, de onderkant van de bijboot helemaal begroeid met planten en schelpen, een roer dat half vastzit, allerlei spullen los in de boot, enzovoort, enzovoort. Het is zaterdagochtend half tien en we zijn daadwerkelijk klaar om te vertrekken. Het tij begint net uit te lopen en die stroom mee hebben we wel nodig omdat het een flinke afstand is naar de beoogde ankerplek. Siebe ligt net even rustig in zijn wieg, Ilse gooit de laatste lijn voor los en ik geef gas en vaar tussen de palen uit de rivier op. We staan er allebei versteld van dat we zo met ons hele hebben en houden weg kunnen varen. Zulke dingen vergeet je een beetje na zo lang niet varen. Terwijl we de stad achter ons laten probeer ik nog even snel binnen GSM bereik met Skype naar mijn moeder te bellen. Het ziet er niet erg traditioneel uit, maar handig is het wel.

Op de rivier heeft Siebe soms honger, soms een schone luier nodig, soms wil hij geknuffeld worden of vindt hij zijn uitzicht niet interessant genoeg. Ilse heeft er haar handen vol aan. Ik heb mijn handen continu aan het roer en er is eigenlijk geen mogelijkheid om er nog iets anders naast te doen zoals koffie zetten. Het wordt al gauw duidelijk dat dat soms de praktijk is van varen met een baby. Zo motorren we in een paar uur de rivier af. Bij de monding krijgen we ineens steile golven recht op de boeg. De vaargeul is smal en we hebben geen andere keus dan door elkaar geklutst te worden. Siebe lijkt er gelukkig geen probleem mee te hebben en hij zwaait rustig mee in zijn hangwieg.

Na een half uurtje kunnen we dan eindelijk afbuigen en kan het zeil omhoog. Ineens glijden we weer door het water. De automatische piloot kan er ook weer op zodat ik mijn handen vrij heb. Het zeilgevoel van vorig jaar komt bij ons weer helemaal terug. Ik zou bijna vergeten dat ik eigenlijk een baan in Brisbane heb. Het idee om daar niet meer terug te gaan en lekker verder te zeilen is helemaal niet gek. Na drie uur zeilen laten we ons anker vallen achter Peel Island en genieten we de hele avond van het uitzicht op de zon die ondergaat.

De volgende dag gaan we met ons drieen naar het eiland voor Siebe's eerste duik in zee! Een gedenkwaardig moment voor onze jonge zeiler. Het is alleen nog niet helemaal duidelijk wat hij ervan vindt. Hij begon niet direct te huilen, maar het leek er ook niet op dat hij het ontzettend leuk vond. We hebben hem maar weer snel aangekleed. Waterpret, dat komt nog wel als hij wat ouder is.

picture_275_1.jpg picture_275_2.jpg picture_275_3.jpg
picture_275_4.jpg

Joost, 26/1/2009, 00:00

Comments  
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).


Voor- en achternaam

Emailadres

Bericht



Klik om te plakken: Bier Mail Unhappy Happy Moderate Knipoog Vrolijk Owww Tong Confused

Vanwege de grote hoeveelheid spambots die actief zijn op het Internet, is er een kleine beveiliging gebouwd. Type het woord "hafskip" in onderstaand tekstveld.

Beveiliging



 footer