» exacte locatie
In Nederland zijn veel scholen deze week weer begonnen maar hier al een weekje eerder. Ik kreeg er de kriebels van, ik wilde ook wel weer aan de slag. Dus afgelopen zondag gingen we op zoek naar de directeur van het schooltje hier. Hij woont naast de school, dus makkelijk te vinden. En ja, kom maar kijken! Het schooltje bestaat uit twee lokalen, op de eerste verdieping gebouwd zodat de kinderen eronder in de schaduw kunnen spelen. In totaal 21 kinderen. De directeur had groep 4 tot en met 8 en de
andere juf de jongste kinderen. Ze gaan hier al vanaf 2,5 jaar naar school. In de rest van Frans Polynesie vanaf vijf jaar. Het is een uitprobeersel en ze vond het wel lastig met die allerkleinsten erbij. Ik ben eerst bij de directeur in de klas gaan kijken en hij was van alles aan het vertellen over de Kontiki. De Kontiki was het zeilvlot van Thor Heyerdahl dat hij heeft gemaakt in 1947 van materialen die hij aan de kust van Zuid-Amerika vond. Zijn doel was om naar Frans Polynesie te varen en daarmee
te bewijzen dat dit in oude tijden ook gebeurde. De reis eindigde met een stranding op Raroia. Ondertussen kon ik mooi even in de lesboeken snuffelen en dat zag er allemaal erg leuk uit. Bij aardrijkskunde leren ze hoe een atol ontstaat en worden de kernproeven op het atol Mururoa niet verzwegen. Frankrijk komt ook uitgebreid aan bod en zelfs de Europese geschiedenis terwijl dat voor deze kinderen niet echt aansluit bij hun belevingswereld. De directeur heeft vier niveaugroepen van zijn klas gemaakt
en aan beide kanten van de klas staat een schoolbord, zo heeft hij elk groepje gericht naar een eigen stuk schoolbord, handig. Na nog even op de kaart te laten zien (leuk, eentje met de Pacific in het midden) hoe Joost en ik zijn gevaren ging ik naar de andere klas. Ze waren net bezig met kralen rijgen en ik kreeg meteen een stoel zodat ik kon helpen. Het niveauverschil zat 'm in de grootte van de kralen. Een klasje van 8 kinderen waarvan 2 kinderen leren lezen en schrijven. Het zijn dan wel heel
weinig kinderen maar de moeilijkheid zit 'm erin dat je bijna individueel les geeft. De juf vroeg of ik de kinderen een Nederlands liedje wilde leren. Ik heb het liedje 'lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus' met ze gezongen. Erg leuk. Samen met de juf kwam ik wel op de Franse woorden om uit te leggen waar het liedje over ging. Veel bewegingen bij het liedje dus bij 'konijntje' flapperden ze allemaal met hun handen op hun hoofd. De juf wilde het wel vastleggen op video dus 's middags
kwam ik nog even terug en heb het liedje nog een paar keer gezongen en sommigen konden 'm al meezingen. Een leuke ervaring. Aan de directeur hebben we gevraagd hoe we bij het eiland kunnen komen waar de Kontiki is gestrand. Vanaf het dorpje kon je het eilandje net zien, precies aan de overkant van het atol. Bij het dorp lag de boot nogal onrustig dus besloten we naar Kontiki eiland te verhuizen. Een tochtje van twee uur binnen het atol. Was niet al te moeilijk, overal is het zo'n dertig meter diep
alleen steekt er af en toe een soort koraaltafel omhoog tot een meter onder water. Met de zon in de rug waren die goed te zien. En wat een rust hier. En wat een uitzicht. En verder helemaal niemand.
Ilse, 14/8/2007, 22:00
Comments
Laat een bericht achter op de website voor Joost en Ilse (scroll naar onderen).
